wieś kaszubska w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Kartuzy, położona nad Jeziorem Łapalickim w pobliżu wzniesienia Chochowatka na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego.
Wieś królewska w starostwie mirachowskim w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku[1]. W latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do tzw. dużego województwa gdańskiego, a w latach 1975-1998 do tzw. małego województwa gdańskiego. W zaborze pruskim i podczas okupacji niemieckiej wieś nosiła nazwę niemiecką Lappalitz. Znana z powodu rozpoczętej w 1979 roku budowy zamku w Łapalicach, której z powodu braku środków nie ukończono. W 2006 roku powiatowy inspektor nadzoru budowlanego w Kartuzach nakazał rozbiórkę budowli, ponieważ inwestor nie przedstawił nowej dokumentacji projektowej, natomiast ta, na podstawie której uzyskano pozwolenie na budowę, różniła się od tego, co powstało. Zamku jednak nie zburzono. W 2013 roku wydano decyzję o zaniechaniu dalszych robót na zamku w Łapalicach.
Pałac - na miejscu wita nas duża, murowana brama wjazdowa z wysoką wieżą i dwoma ogromnymi zaokrąglonymi u góry otworami na okna, które niczym oczy uważnego obserwatora bacznie pilnują, aby nikt nie dostał się przez skute łańcuchem przejście. Gdyby ktoś jednak nie zrozumiał tej sugestii, by trzymać się z daleka, napis nad bramą mówi jednoznacznie: "Teren budowy, wstęp surowo wzbroniony". Od bramy w obie strony ciągnie się betonowy mur wysoki na około dwa i pół metra. Dość skutecznie zasłania widok na to, co interesuje nas najbardziej, czyli na centralną część zamku. Jedynie strzeliste wieże zakończone zwieńczeniem, przypominającym nieco nakrycie głowy czarownic z bajek dla dzieci lub opowieści o Harrym Potterze, wyglądają ze środka, pogłębiając ciekawość spacerujących wokół ogrodzenia przybyszów. Osobom, którym dane jest ujrzeć budowlę od drugiej strony ogrodzenia, w oczy rzuca się zarówno kompleks zamkowy, jak i obmurowany dookoła olbrzymi dół, który zapewne w wizji projektanta miał się stać sztucznym zbiornikiem wodnym. Całość budowli można by podzielić na trzy części: zachodnią, centralną oraz wschodnią. Do tego dochodzi oczywiście wspomniana wcześniej brama wjazdowa, która sama w sobie posiada nieodparty urok małego pałacyku z pięknym widokiem z najwyższych jej pięter. Przypatrując się zamkowi jako całości, nie sposób pohamować wyobraźni przed wizją tego, jak to by wyglądało.
Umieszczone zdjęcia wykonano: lipiec 2013