Grodziecwieś w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Zagrodno, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.
Nazwa miejscowości wywodzi się od staropolskiej nazwy grodu. Niemiecki językoznawca Heinrich Adamy swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia jako najwcześniejszą zanotowaną nazwę miejscowości w dokumencie z 1089 roku Grodecz podając jej znaczenie "Burgberg" - "Zamkowa góra". W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Grodyz oraz Groditz.
Pałac w Grodźcu - budowę pałacu rozpoczął w 1718r. Johanes Wolfgang, hr. von Frankenberg, a zakończył dziewięć lat później jego syn Otto Vernantius, który popadłszy w kłopoty finansowe wyjechał do Wiednia, a wierzytelności pozostawił miejscowemu urzędowi. Pałac zbudowany w latach 1718-1729 według projektu Johanna Peintnera. Jego architektura nawiązuje do ówczesnych wzorów czeskich i austryjackich i należy do najlepszych przykładów architektury rezydencjonalnej na śląsku. W roku 1813 w pałacu miał swoją kwaterę francuski marszałek August Fredric Louis Viesse de Marmont. Pałac na planie prostokątnej podkowy, otwarty na duży (25 ha) zaniedbany obecnie park. Niegdyś od strony parku pałac był zamknięty murem kurtynowym, który tworzył niewielki dziedziniec. Teraz prowadzi tu rampa wjazdowa. Dwu- i trójkondygnacyjny, podpiwniczony, zbudowany z kamienia łamanego i cegły, mieszczący w sobie około 60 pokoi, jest nakryty dachami mansardowymi z lukarnami. Wejście przez portal balkonowy o ażurowej balustradzie, flankowany dwiema kolumnami. W dachu, na osi, znajduje się okrągła wieżyczka z zegarem. Nakryta jest cebulastym hełmem z chorągiewką noszącą datę 1727. W jednej z sal znajdowały się freski ukazujące zamek Książ, które wykonano w czasie, gdy właścicielem pałacu był Hans Henrich VI, hr. von Hochberg. Na początku naszego stulecia Willibald von Dirksen urządził w pobliżu pałacu park angielski, w którym zostały umieszczone przedmioty z Pompejów, m.in. wazy i grobowce, po których dzisiaj śladów już nie ma. W roku 1901 pałac otrzymał oświetlenie elektryczne i telefoniczne połączenie z zarządem dóbr. Do rezydencji prowadzi od strony Bolesławca piękna aleja lipowa założona około 1740r. Po ostatniej wojnie pałac był używany przez PGR jako hotel robotniczy, potem mieszkania prywatne, następnie został przekazany m.in. kopalni KONRAD, Państwowemu Domowi Dziecka, Zwiąskowi Esperantystów. Od 1990 roku obiekt jest w rękach prywatnych. Od tego czasu prowadzono w pałacu niewielkie prace remontowe; od jakiegoś czasu pałac jest wystawiony do sprzedaży. Niestety obiekt ten nie jest udostępniony do zwiedzania.
Zamek Grodziec - późnogotycki zamek położony na szczycie wzniesienia o tej samej nazwie. Został wybudowany na bazaltowym, powulkanicznym, stromym wzgórzu na wysokości 389 m n.p.m. [...]
Pierwsze wzmianki o średniowiecznym zamku pochodzą z 1159 roku. Był to gród obronny Bobrzan. W 1175 roku Grodziec wraz z zamkiem był własnością księcia Bolesława I Wysokiego. Kolejnym właścicielem zamku był książę świdnicko-jaworski Bolko I, który rozbudował swoją siedzibę w latach 1296-1301. Następnymi właścicielami byli: książę Bolesław III Rozrzutny, rycerz Budziwój z Niedźwiedzic i Chojnowa, książę legnicki Fryderyk I i książę legnicki Fryderyk II. Wówczas zamek został ponownie rozbudowany, a kamień był głównym materiałem zastosowanym w rozbudowę. Budowla została wówczas wzniesiona na planie sześciokąta z basztami w narożnikach i czteroboczną wieżą. Obecnie zespół składa się z zamku górnego oraz przedzamcza o wymiarach 270x140 metrów. Zabudowa zamku górnego tworzy nieregularny sześciobok, w którym elementami dominującymi są: pałac główny (tzw. palatium), wieża północna i w południowej stronie potężny donżon. Palatium załamane jest pod kątem 30 stopni i jest jedną z nielicznych na Śląsku zachowanych książęcych siedzib. Charakteryzuje się ono różną grubością murów: u podstawy mierzy on 5 metrów, a na pierwszym piętrze 2 metry. Donżon zbudowany został na planie kwadratu o podstawie 16 metrów, a jego wysokość przekracza 26 metrów, na które składa się sześć kondygnacji. Druga, mniejsza wieża, zwana jest "Starą". Wieńczy ją czterospadowy dach, u podstawy którego prowadzi ganek obronny z prostokątnymi blankami i otworami strzelniczymi. Komunikacja między wieżami a palatium odbywała się poprzez drewniane tarasy i zbudowane na murach ganki. Ostatnim właścicielem zamku był Herbert von Dirksen, nazistowski polityk i zaufany współpracownik Hitlera. W latach 1939-45 często przebywał on w Grodźcu, gdzie pod koniec wojny został najpierw złapany przez Sowietów, a następnie wywieziony przez niemieckich agentów w głąb Rzeszy. W 1945 roku w zamku znajdowały się eksponaty z wrocławskich muzeów oraz z berlińskiej Biblioteki Państwowej. W latach 60. XX wieku zamek był własnością Starostwa Powiatowego w Złotoryi. W 1978 roku należał do gminy Złotoryja, a obecnie dzierżawcą zamku jest Zenon Bernacki.
Umieszczone zdjęcia wykonano: czerwiec 2015