Lubliniecmiasto w województwie śląskim, siedziba władz powiatu lublinieckiego i gminy miejskiej Lubliniec.
Lubliniec to główny ośrodek gospodarczy, turystyczny, kulturalny, edukacyjny i przemysłowy ziemi lublinieckiej oraz drugi co do wielkości (po Częstochowie) w północnej części województwa śląskiego. Jedno z najstarszych miast Śląska, największe miasto Równiny Opolskiej oraz stolica tzw. Śląska Białego. Lubliniec został założony na szlaku handlowym z Wrocławia do Krakowa prawdopodobnie w 1272 r. przez księcia Władysława I opolskiego. W 1277 r. rozpoczęła się budowa miejskiego ratusza oraz kościoła pw. św. Mikołaja. Lokowany na prawie magdeburskim Lubliniec prawa miejskie uzyskał w 1300 r., trafiając jednocześnie pod zwierzchnictwo Czech. Na początku XV w. zdobyty przez wojska królewskie Władysława Jagiełły, a właścicielem miasta został Spytko z Melsztyna. Do 1450 r. liczne przywileje miejskie, nadane przez księcia Jana Dobrego: przywilej cechów (utworzenie nowych cechów), przylej prawa składowego, przywilej na warzenie piwa. Od XIV w. stolica powiatu lublinieckiego, jednego z największych w księstwie opolskim. W 1655 r. na tutejszym zamku znajdowała się przez krótki okres ikona Matki Boskiej Jasnogórskiej wywieziona z Jasnej Góry tuż przed oblężeniem szwedzkim. W wyniku trzech wojen śląskich w 1742 r. Lubliniec przeszedł wraz z większością Śląska z Monarchii Habsburskiej w granice Prus. W 1812 r. właścicielem dóbr lublinieckich był Franciszek Grotowski, który powołał w mieście Instytut Franciszka Grotowskiego mający na celu opiekę nad osieroconymi dziećmi i zapisał na jego utrzymanie część swojego majątku w testamencie. W połowie XIX w. na terenie ówczesnego powiatu lublinieckiego oraz samego miasta dominowała ludność polska. 20 marca 1921 r. odbył się plebiscyt na Górnym Śląsku. W powiecie Lubliniec 47% z głosujących opowiedziało się za Polską, a 53% za Niemcami (wśród głosujących było prawie 16% tzw. emigrantów śląskich ściągniętych na tereny plebiscytowe w celu podniesienia końcowego rezultatu; wniosek o dopuszczenie emigrantów do głosu zgłosiła strona polska, ale ci w większości głosowali ostatecznie za Niemcami). W czasie III powstania śląskiego Lubliniec został zajęty przez powstańców. Ostateczne władze alianckie zdecydowały o przekazaniu Lublińca Państwu Polskiemu, mimo że w samym mieście 88% ludności (2580 do 351 opowiedziało się za przynależnością do Niemiec (część powiatu wraz z Dobrodzieniem pozostała w Niemczech).W okresie międzywojennym w Lublińcu stacjonował 74 Górnośląski Pułk Piechoty wywodzący się ze 159 pułku piechoty wielkopolskiej. W latach 1921 – 1929 służbę w 74 Górnośląskim Pułku Piechoty pełnił między innymi jego współtwórca kpt.Władysław Nawrocki, bohater bitwy o Postawy i nad rzeką Autą – w czasie wojny polsko – bolszewickiej 1920 roku. W czasie agresji niemieckiej na Polskę miasto zostało zdobyte przez oddziały hitlerowskie w pierwszych dniach września 1939 r. W czasie II wojny światowej na terenie miejscowego szpitala psychiatrycznego dokonano mordu na 194 dzieciach w wieku od 5 do 17 lat, które zabijano zastrzykami z barbituranów. Miasto zostało wyzwolone przez 31 korpus pancerno-gwardyjski wspierający 5 armię gwardyjską 1 Frontu Ukraińskiego (w 1968 roku wzniesiono pomnik ku czci wyzwolicieli na ul. Paderewskiego). Od 1945 r. miasto ponownie należy do Polski. W centrum miasta znajdują się najstarsze dzielnice Lublińca – Stare Miasto, Śródmieście (funkcje głównie turystyczne, handlowe i usługowe), Wesoła, Biała Kolonia (funkcje mieszkalne). Dookoła rozciągają się nowsze osiedla – na północy jedne z największych osiedli mieszkaniowych – Tysiąclecie, Wojska Polskiego, ZHP, na zachodzie – Delicje, Manhatan, Wieniewskiego, na wschodzie – Niegolewskich, Robotnicze, Powstańców Śląskich, na południu – Stalmacha, Stara Kolonia. Przemysł skupia się głównie w części północnej, północno-wschodniej i wschodniej miasta (Steblów, Kopce) oraz w okolicach dworca kolejowego (Śródmieście). Osiedla domków jednorodzinnych tzw. „bliźniaków” (Wymyślacz, Dziuba, Wiłkowice, Droniowiczki, Steblów Nowy, Steblów Stary). W okolicach obwodnicy zachodniej przed dzielnicą Wymyślacz-Dziubowe „bliźniaki” przeplatają się wśród bloków mieszkalnych. Tereny rekreacyjne skupiają się wokół stawów: Posmyk, Kokotek I, Kokotek II, Piegrza, wokół Zalewu Dronowickiego i Parku Grunwaldzkiego. Baza turystyczna i hotelowa miasta znajduje się nie tylko w Śródmieściu, ale także w dzielnicach południowych: Kokotek, Posmyk, Leśnica i Pusta Kuźnica.
Kościół rzymskokatolicki św. Mikołaja - zabytkowy kościół w Lublińcu, wybudowany w latach 1576-1579.
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny - kościół w Lubecku, od 1994 sanktuarium maryjne z niewielkim obrazem Matki Boskiej o charakterze medalionu. Kościół wzmiankowany jest od XIV wieku, gdzie wówczas istniała parafia, do której należały miejscowości Ciasna i Zborowskie. Ze względu na ponad dwustuletnią tradycję pielgrzymowania do tego kościoła mieszkańców Górnego Śląska, w roku 1994 biskup Jan Wieczorek ustanowił ten kościół sanktuarium. Sanktuarium maryjne – ośrodek kultu religijnego Marii z Nazaretu, szczególnie jako Matki Bożej i Najświętszej Panny. Różne formy pobożności maryjnej związane z funkcjonowaniem sanktuariów występują szczególnie w katolicyzmie i prawosławiu. Wraz z rosnącą w XV wieku dominacją kultu maryjnego rozwinęło się pątnictwo do sanktuariów z cudownymi wizerunkami i figurami maryjnymi.
Pałac-Zamek - niezwykły zamek, był niegdyś obronną warownią należącą do książąt opolskich. Chociaż później stracił cechy fortalicium, stając się budowlą rezydencjalną o charakterze pałacu, to dawna nazwa przetrwała w pamięci społeczności. Zamek wzniesiony pod koniec XIII wieku z woli książąt opolskich na przestrzeni wieków zmieniał się i przechodził z rąk do rąk. Na kartach jego niezwykłej historii zapisały się wydarzenia, które mogłyby posłużyć jako scenariusz kilku ciekawych opowieści filmowych. Dziś po gruntownej renowacji, zamek znów zachwyca swych gości jak za czasów dawnej świetności.
Umieszczone zdjęcia wykonano: listopad 2011