Koszewowieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard.
Miejscowość w 1248 roku była własnością kapituły kamieńskiej. W XIV wieku była lennem rodu von Küssowów (2 linie rodowe: pierwsza z zamkiem w Mechowie, w Klukach i Kłodzinie; druga w Mechowie, Koszewku, Kunowie i Wierzchlądzie). W 1523 roku Heidenreich i Bartłomiej z Koszewa byli zobowiązani w matrykule wojskowej do wystawienia 2 koni. W 1525 roku książęta Jerzy I i Barnim IX ekspektatywę (wierzytelność przyszłą) na lenna Henninga i Tydego von Küssowów nadali Vivigenzowi von Eickstedtowi. W 1617 roku Ernest Dubislaff von Eickstedt był właścicielem 8 łanów, 4 zagrodników, owczarni, wiatraka, połowy dochodów z sądownictwa oraz prawa połowu na jeziorze Miedwie. Następnymi właścicielami części ziem we wsi byli: córka Ernesta Barbara wraz z mężem, szwedzkim pułkownikiem Samuelem Oesterlingiem, następnie ich syn Samuel, a w 1723 roku pyrzycki landrat Joachim Abraham. W 1752 roku właścicielem wsi został generał Karl Christoph von der Goltz. W 1788 roku został nim August Ludwig hrabia von Eickstedt-Peterswald. W 1791 roku właścicielem był minister Fryderyk Wilhelm baron von Thulemeyer. W 1812 roku majątek odziedziczyła jego córka Louise Wilhelmina von Puttkamer. Część ziem w miejscowości należała do rodziny von Suckowów z Żukowa oraz rodziny Prechelów ze Stargardu. W połowie XIX wieku w majątku mieszkało 214 mieszkańców i obejmował 20 dymów, 26 budynków gospodarczych oraz wiatrak. Ostatnim właścicielem majątku (w latach 1911–1939) obejmującego 708 ha ziemi był Richard Seidler z Burzykowa.
Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP - poświęcony w 1954 r., zbudowany z kamieni polnych posiada wymiary 17,1 x 8.65m. Pochodzi z XVI wieku. Z południowej strony w późniejszym okresie dobudowano dwukondygnacyjną kaplicę barokową. Dolna kondygnacja – grobowiec. Okna niskie, szerokie płasko-łukowe. Wieża, podobnie jak w Barnimie, jest rozczłonkowana nierównomiernie rozmieszczonymi framugami, ukoronowana wieńcem blank, z którego wznosi się na znaczną wysokość potężna, zbudowana z wypalanej cegły, obecnie otynkowana kopuła. Kościół w okresie wojny znacznie zdewastowany, wymaga wielkich nakładów na cele remontowe.
Pałac - eklektyczny obiekt zlokalizowany jest na wysokiej skarpie nadjeziornej. Pochodzi z lat 1914-16. Ozdobiony wieżą zakończoną neobarokowym hełmem, gruntownie wyremontowanym w latach 1993-94. Do 1945 był własnością hitlerowskiego feldmarszałka Friedricha von Paulusa. Po wojnie mieścił się tu ośrodek szkoleniowo - wypoczynkowy Kombinatu PGR w Stargardzie Szczecińskim, a obecnie jest to własność prywatna. Wejście poprzedzone jest podjazdem i czterokolumnowym portykiem z balkonem. Przy pałacu, od strony jeziora, półkolisty taras, z którego rozciąga się rozległy widok na jezioro Miedwie, a poniżej - park o powierzchni 5,4 hektara, usytuowany na dwóch terasach, opadających w kierunku jeziora. Pierwotnie był to ogród geometryczny założony pod koniec XVIII wieku, przy nieistniejącym już dziś dworze. Ogród przekształcono przestrzennie w pocz. XIX w. i przekomponowano na początku XX w. na park krajobrazowy. Jest to pałac dwukondygnacyjny z wieżą w narożniku przykryty dachem czterospadowym. W narożach budynku znajdują się półkoliste baszty, przy elewacji południowej weranda, przy północnej elewacji dobudówka, z frontu ryzalit poprzedzony portykiem i balkonem opartym na kolumnach toskańskich. Z historycznego wnętrza zachowały się marmurowe kolumny, klatka schodowa, sztukaterie, kominki, oraz polichromie. W sąsiedztwie pałacu znajdują się zabudowania folwarczne oraz geometryczny park pałacowy z XVIII wieku o powierzchni 5,4 ha. Występują tu m.in. rzadko spotykane okazy dębu czerwonego, sosny czarnej, platana, lipy drobnolistnej oraz robinii białej. Obiekt dostępny z zewnątrz.
Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2015