Giżyckomiasto w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim. Położone na Mazurach, pomiędzy jeziorami Kisajno i Niegocin.
Giżycko jest nazywane stolicą żeglarstwa w Polsce. Jest jednym z głównych portów na szlaku wielkich jezior mazurskich i jednym z polskich ośrodków turystycznych i wypoczynkowych. Giżycko to miasto o niezwykłym położeniu, w centralnej części Pojezierza Mazurskiego w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Co roku przybywają tutaj tłumnie turyści nie tylko z naszego kraju. Wśród obiektów, które koniecznie trzeba zobaczyć, będąc w Giżycku, znajduje się słynny most obrotowy. Miasto leży nad jeziorami Niegocin, Kisajno (południowa część kompleksu Mamr), Tajty i Wojsak. Niegocin i Kisajno (przez zatokę Tracz) połączone są Kanałem Giżyckim (Łuczańskim), a Niegocin łączy się Kanałem Niegocińskim z jeziorem Tajty i dalej kanałem Piękna Góra z Kisajnem. Część miasta położona jest na tzw. Wyspie Giżyckiej, przesmyku z każdej strony otoczonego jeziorami i kanałami. Na obszarze miasta przebiega dział wodny pierwszego rzędu zlewni rzeki Wisły (dopływu Pisy) i Pregoły (dopływu Węgorapy). Przebiega on na północ od jeziora Niegocin, a od Giżycka wznosi się na północ. Wody kompleksu jezior połączonych systemem kanałów i położonych na południe od działu wód powierzchniowych odprowadzane są przez rzekę Pisę i Narew do Wisły.
Jednym z bardziej popularnych miast leżących na Mazurach jest przepiękne Giżycko, które już od dawna mieliśmy w planach zobaczyć. Byliśmy tu za młodych lat. Miasto zachwyca nie tylko wspaniałym położeniem, ale również ciekawymi zabytkami. Do tych, które bez wątpienia zasługują na uwagę, zalicza się słynny most obrotowy, przy którym spędziliśmy nieco czasu oglądając jego działanie.
Oficjalna historia grodu nad Niegocinem rozpoczyna się w drugiej połowie XVI stulecia, wtedy to bowiem książę pruski Albrecht Fryderyk Hohenzollern-Ansbach wystawił pierwszy przywilej, podnoszący osiedle nad jeziorem Löwentin (wówczas Niegocin, w zapisach w formie "Newotin") do rangi miasta. Po dokumencie tym, który zawierał nadanie na prawie chełmińskim 35 włók ziemi i 4 włók lasu, nie licząc 4 włók pastora i 6 włók będących w posiadaniu trzech karczmarzy, zachował się jedynie strzęp bez daty. Natomiast historia osadnictwa na przesmyku w samym sercu Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, w okolicach dzisiejszego Giżycka, sięga daleko bardziej wstecz. Miasto Giżycko (niem. Lotzen) powstało jako osada wokół zamku Krzyżackiego, wybudowanego w około 1340 roku, w miejscu dawnego grodu Prusów. Jej mieszkańcy trudnili się głównie bartnictwem. Miejscowość prawa miejskie otrzymała 15 V 1612 roku. W średniowieczu dzieje miasta są nieodłącznie związane z zamkiem. W roku 1613 zbudowano ratusz miejski. W 1657 Giżycko zostaje zaatakowane i spalone przez Tatarów. Wiek XVIII przyniósł miastu serie klęsk: w latach 1709-1711 zdziesiątkowane przez zarazę i nieurodzaje, a w 1756 i 1786 strawione przez wielkie pożary. W latach 1843-1851 w Giżycku wybudowano Twierdze Boyen, której nazwa pochodzi od nazwiska pruskiego ministra wojny gen. von Boyena. Obiekt składa się z licznych budowli rożnego przeznaczenia oraz wielu kilometrów murów i wałów. Przyniosło to rozwój miastu, ze względu na roboty publiczne przy budowie twierdzy. W 1914 roku była bezskutecznie oblegana przez Rosjan. Po wojnie odrestaurowana i przystosowana do celów turystycznych. Dalszy rozwój miasta przyspiesza dotarcie kolei żelaznej w 1868 roku oraz inwestycje komunalne na początku XX wieku. Pod koniec XIX i w XX wieku miasto, ze względu na otoczenie jezior, znane było jako kurort nad jeziorami (dziś jeziora zajmują 26% powierzchni miasta). W XIX i XX wieku Giżycko było również jednym z ośrodków walki o polskość Warmii i Mazur. W 1945 roku ludność miejska zostaje całkowicie ewakuowana i po wkroczeniu Wojsk Radzieckich 26 stycznia 1945 roku rozpoczyna się zasiedlanie miasta przez Polaków. Do końca wojny polska nazwa miasta brzmiała Lec, a po wojnie została zmieniona na część Gustawa Gizewiusza - propagatora języka polskiego w Prusach. W mieście znajdują się także inne zabytki jak: kościół ewangelicki z 1827 roku, zbudowany w stylu klasycystycznym, most obrotowy z polowy XIX wieku, a także dziewiętnastowieczne kamienice.
Most obrotowy to zabytek dość specyficzny, został zbudowany w 1898 roku jako połączenie miasta z Twierdzą Boyen. Nie przenosi nas w czasy średniowiecza ani nie opowiada o białej damie. Mimo to jest obiektem, który powinien zobaczyć każdy spędzający tutaj urlop. Zalicza się go do zabytków technicznych, a jego charakterystyczna konstrukcja sprawia, że jest unikatowy w całej Polsce. Jest to jeden z nielicznych mostów tego rodzaju na całym kontynencie europejskim. Turyści tłumnie gromadzą się przy moście wówczas, kiedy jest on zamykamy oraz otwierany. Ten unikatowy w skali kraju obiekt cieszy się ogromną popularnością wśród turystów. Przybywają oni tutaj licznie, chętnie obserwując pracę operatora. Most jest skonstruowany w ten sposób, że przęsło mostowe obraca się w bok, a nie do góry jak w mostach zwodzonych. Obracany jest ręcznie przez jednego operatora. Cała operacja otwierania mostu zajmuje około 5 min i jest atrakcją turystyczną Giżycka.
Kanał Giżycki (Łuczański) – kanał mazurski wykopano w latach 1765-1772. Łączy on jeziora Niegocin i Kisajno. Kanał ma długość 2130 m i głębokość 1,9 m. Przechodzi przez zachodnią część Giżycka, najpierw pod mostem kolejowym, mija most obrotowy, a dalej pod kładką dla pieszych i jeszcze dwoma mostami drogowymi.
Marina i widoki na Jezioro Niegocin
Zamek w Giżycku – położony nad brzegiem Kanału Giżyckiego. Obecnie użytkowany jako jeden z budynków hotelu St. Bruno. Zamek prokuratorski został zbudowany przez zakon krzyżacki około połowy XIV wieku na, co wskazuje wzmianka z 1340 roku o rezydującym tu prokuratorze krzyżackim pełniącym rolę sądowniczą, dowódczą i administracyjną. Nie jest jednak pewne czy istniał on wtedy w miejscu dzisiejszego zamku. Fortyfikację tę zniszczyli Litwini w 1366 roku, po czym przez kilkadziesiąt lat nie jest wzmiankowana, aż do roku 1400. Wtedy istniał już gotycki budynek w miejscu dzisiejszego zamku. W czasie wojny trzynastoletniej pomiędzy Królestwem Polskim i Zakonem Krzyżackim okoliczna ludność spaliła zamek w 1455 roku. Zniszczenia były tak duże, że kolejny prokurator krzyżacki był wzmiankowany dopiero w 1489 roku. Od 1513 roku zamek przeszedł w ręce zarządców świeckich, a w 1560 przebudowany. W 1614 obiekt został przebudowany w stylu renesansowym na dwór myśliwski. Częściowo przekształcony w połowie XIX wieku był użytkowany przez oficerów Twierdzy Boyen. Po 1945 roku zamek był opuszczony. Po remoncie w latach 60. XX wieku mieścił się w nim hotel. W dniu 24 maja 1979 roku został wpisany do rejestru zabytków. W 2008 roku uszkodzeniu uległa jedna ze ścian. W latach 2009-2011 odbudowany z przeznaczeniem na hotel. Z pierwotnego zamku zachowało się jedno dwupiętrowe skrzydło z późnorenesansowymi zwieńczeniami murów szczytowych. Znajdujące się w pobliżu stylizowane ceglane budynki są współczesne i zostały ukończone w 2011 roku.
