Dębnowieś w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Dębno.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnowskiego. Integralne części miejscowości: Dębczak, Granice Dębińskie, Kąty, Na Rzędzie, Smyków, Szwaby, Za Górą. Wieś, lokowana na prawie średzkim, powstała być może w początkach XIII wieku. Rok jej osadzenia nie jest znany. Pierwszy dokument wymieniający jej nazwę (zatem świadczący o wcześniejszym istnieniu osady) pochodzi z 1274 roku.Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Dambno wymienia w latach (1470–1480) Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis. Największą imprezą w Dębnie jest coroczny Międzynarodowy Turniej Rycerski "O Złoty Warkocz Tarłówny", którego organizatorami są Dębińskie Centrum Kultury, Muzeum Okręgowe w Tarnowie oraz Urząd Gminy Dębno. Patronat honorowy przyjmowali prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, minister kultury, marszałek województwa małopolskiego i starosta powiatu brzeskiego. Jest to jednodniowa impreza organizowana na ogół w ostatnią niedzielę września. Biorą w niej udział bractwa rycerskie z kraju i zagranicy. Widowisko to przyciąga do Dębna ok. 20 tysięcy widzów.
Polecamy zwiedzenie Dębińskiego zamku, jest tam co oglądać. Poza tym oprowadzała nas po muzeum zamkowym (indywidualnie i nieodpłatnie) przewodniczka, która okazała się być przemiłą młodą osóbką z ogromnym zasobem wiedzy (nie tylko z historii zamku). Jak dobrze przejrzycie nasze zdjęcia znajdziecie ją na jednym z nich :)
Zamek w Dębnie to późnogotycka budowla wzniesiona w latach 1470-1480 przez kanclerza wielkiego koronnego, kasztelana krakowskiego Jakuba z Dębna. Zanim powstała murowana budowla, w miejscu tym stała drewniano-ziemna warownia, prawdopodobnie należąca do komesa Świętosława z rodu Gryfitów, kasztelana wiślickiego. Około połowy XIV wieku Dębno przeszło w ręce wpływowego rodu Odrowążów. Jakub z Dębna herbu Odrowąż zainicjował i sfinansował budowę zamku takiego, jaki można oglądać współcześnie. W 1586 roku zamek przeszedł renowację w stylu renesansowym. Należał wówczas do Węgra Franciszka (Ferenca) Wesseliniego, sekretarza króla Stefana Batorego. Wesselini, który otrzymał zamek w drodze darowizny, zlecił prace budowlane aktywnemu w Krakowie i okolicach murarzowi Janowi de Simoni. Kolejna przebudowa miała miejsce pod koniec XVIII wieku, kiedy właścicielami byli członkowie rodziny Tarłów. Świadczy o tym data 1772 na barokowym portalu i umieszczony obok herb Topór. W tym czasie dobudowany został fragment północnego skrzydła. Zamek był na przestrzeni wieków kilkakrotnie remontowany przez zmieniających się właścicieli (po Tarłach byli nimi kolejno Lanckorońscy, Rogawscy, Rudniccy, Spławscy i Jastrzębscy), jednak te prace renowacyjne nie zmieniły jego ogólnego wyglądu i pierwotnej charakterystycznej bryły budowli. Dębińska rezydencja składa się z czterech prostokątnych segmentów tworzących wewnętrzny, również prostokątny, dziedziniec ze studnią. Wejście prowadzi przez wspomniany barokowy portal. Jedynym połączeniem budynków był drewniany ganek obiegający skrzydła zamku. Komnaty na piętrze, bogato wyposażone, należały do właścicieli, parter zajmowała służba. We wschodniej części widoczne są dwa wykusze z siedziskami, oświetlone oknami z ozdobnymi maswerkami. Ściany zewnętrzne pokryte są geometrycznymi wzorami i tarczami herbowymi z Pogonią, Odrowążem i Orłem. Wieżyczki wykończone machikułami, chociaż wyglądem przypominają solidne wieże zamkowe, są – z racji swoich niewielkich rozmiarów – bardziej elementem dekoracyjnym niż obronnym. Z renesansowych dekoracji pozostały opaski okienne w technice sgraffitowej i kilka portali. Od wschodniej strony przystawiona była kaplica. W 1945 roku zamek przejęły władze państwowe. W latach 1970-1978 przeszedł gruntowną renowację, a od 1978 roku mieści się w nim oddział Muzeum Okręgowego w Tarnowie.
Więcej zdjęć zamku na stronie: http://majkad.blogspot.com/
Umieszczone zdjęcia wykonano: lipiec 2012