Łażanywieś w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Żarów.
Miejscowość położona jest w rozległej dolinie w sąsiedztwie rzeki Strzegomki. Powstała pod koniec XII w., kiedy rozpoczął się proces zasiedlania terenów nad Strzegomką. Pierwsza wzmianka w źródłach pisanych pochodzi z 1335 r. Pierwsze zaś informacje pochodzą dopiero z drugiej połowy XVI w. W okresie wojny trzydziestoletniej Łażany pustoszyły regularne oddziały i bandy żołnierskie. Próbując zabezpieczyć się przed tymi atakami wzniesiono mur dookoła kościoła. Majątek łażański w latach czterdziestych XIX w. specjalizował się w hodowli bydła i owiec rasy merynos. Ludność polska zaczęła się osiedlać w Łażanach początkiem 1945 r. Pod koniec tego roku w miejscowości mieszkało około 20 rodzin i 80 osób narodowości polskiej. Większość pochodziła z powiatów: Biała, Bochnia (wieś Ostrów Królewski) i Wadowice (wsie Klucza Dolna i Górna, Barwałt, Wysoka). Pojedyncze rodziny z kolei przybyły z powiatów Częstochowa, Oświęcim i Nowy Sącz. W 1945 r. w Łażanach funkcjonowały: młyn elektryczny, zmechanizowany tartak, kilka przedsiębiorstw budowlanych, dwie piekarnie, kuźnia i wiele innych warsztatów rzemieślniczych. Łażany to bardzo aktywna miejscowość. Wielkim sukcesem Łażan jest remont dachu kościoła pw. Bożego Ciała, na któ®y mieszkańcy pozyskali środki zewnętrzne z Urzędu Marszałkowskiego. Prężnie działa również Koło Gospodyń Wiejskich, a jej mieszkańcy biorą udział w organizowanych prze gminę Żarów konkursach. Są to konkursy wielkanocne, Przegląd Piosenki Patriotycznej. Mieszkańcy są także inicjatorami i organizatorami obchodów w swojej miejscowości: Dnia Kobiet, Dnia Dziecka, Dnia Matki, Dnia Babci i Dziadka. W 2009 roku panie z Łażan były gospodyniami Dożynek Gminnych, a w 2010 r. Balu Sołtysa. W marcu 2010 r. Koło Gospodyń Wiejskich z Łażan nawiązało współpracę z sąsiednią gminą Marcinowice i bierze udział w wystawie "Tradycje Stołu Wielkanocnego". W 2011 r. mieszkańcy Łażan zawiązali stowarzyszenie na rzecz rozwoju swojej miejscowości, aby jeszcze skuteczniej działać i promować swoją wieś.
Kościół pw. Bożego Ciała - typowy gotycki kościół wiejski wybudowany na przełomie XIII i XIV wieku (koniec XIII w.?). Orientowany, wzniesiony z kamienia i cegły, jednonawowy z prostokątnym prezbiterium. W późniejszym okresie wzniesiono pierwszą wieżę (XVI w.?). W 1843 r. powiększono kościół o zakrystię wzniesioną nad kryptą i wtopioną w zarys budowli oraz dobudowano od strony zachodniej wieżę (pierwsza z XVI w. ? zniszczona w 1641 r.). Świątynia posiada zwartą bryłę pokrytą dwuspadowym dachem, obniżonym nad prezbiterium.Od 2 połowy XV wieku do końca XVI wieku krypta świątyni była miejscem pochówku członków rodu von Mühlheim. Cały teren przykościelny wraz z założonym na planie owalnym cmentarzem otacza mur (nieregularny kamień, złom skalny) o charakterze obronnym ze śladami otworów strzelniczych. Powstanie obronnego muru datowane jest na niespokojne lata wojny trzydziestoletniej 1618-48. W czerwcu 1641 r. od uderzenia pioruna zniszczony został dach i wieża świątyni, jednak stosunkowo szybko odbudowano kościół. W grudniu 1646 roku plebania w Łażanach została splądrowana przez żołnierzy cesarskich (austriackich) ze zgrupowania wojsk generała Raimunda Montecuccoli. Remonty świątyni: 1843, 1857 (odnowienie wnętrza, nowy ołtarz główny i ambona), 1913 (odnowienie wieży), 1934 (nowy ołtarz), 1978 (remont kapitalny). Na elewacji kościoła wmurowano kilka nagrobków, epitafium, inskrypcję nad portalem oraz zegar słoneczny.
Pomnik poległych w I wojnie światowej mieszkańców Łażan - granitowy, wzniesiony na planie połowy koła. Składał się z: 4 stopniowego podium, 6 filarów podtrzymujących łuk z napisem (Unseren Gefallenen Helden). Zabudowana pomiędzy filarami przestrzeń (wysokość do połowy filarów), mieściła na podium 3 tablice z nazwiskami 69 żołnierzy – mieszkańców miejscowości poległych na różnych frontach w latach 1914-18. Obecnie pomnik zrujnowany, zachowane jedynie fragmenty filarów i fragment łuku z napisem.
Pałac z końca XVI w. zbudowany na planie czworokąta a rozbudowany w końcu XVII w. na okazałą rezydencję z wewnętrznym dziedzińcem arkadowym, powstał na miejscu dawnego renesansowego zamku wodnego. Przebudowany w latach 30. XVIII w. na barokową siedzibę Zedlitzów i von Nostitzów. Uszkodzony w 1945 roku popadł w ruinę. Budynek barokowy w ruinie, położony na wyspie i otaczała go niegdyś fosa z wodą. Bez dachu, zachowanych tylko kilka pomieszczeń ze sklepieniami kolebkowymi. Był murowany, założony wokół wewnętrznego dziedzińca na planie czworoboku. Elewacje były dzielone pilastrami, a całość przykrywał dwuspadowy dach. We wnętrzach zachowały się pozostałości portali renesansowych. Park jest z pocz. XIX w., z pomnikowymi drzewami i ruinami pawilonu ogrodowego.
Pozostałe zdjęcia zrobione w Łażanach.
Umieszczone zdjęcia wykonano: wrzesień 2015