Łosiówwieś w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lewin Brzeski.
Łosiów po raz pierwszy był wzmiankowany w dokumencie biskupa wrocławskiego Żyrosława z roku 1189. W dokumencie biskup ofiarowuje zakonowi joannitów kościół w Bardzie wraz z dziesięcinami. Jedną z miejscowości jest Łosiów, określony wówczas jako "ville nomie Mlodossouiz". Około roku 1207 Łosiów staje się siedzibą - "komandorią" zakonu maltańskiego. Do roku 1810 losy Łosiowa wiążą się z zakonem joannitów. W roku 1238 ks. Henryk Brodaty osadza Łosiów na prawie niemieckim. W tym dokumencie Łosiów przedstawiony został jako "villam, que Lossowe". Podczas najazdu mongolskiego w 1241 roku w bitwie pod Legnicą brali udział także joannici z Łosiowa, a także Różyny, Buszyc i Jasiony. W 1284 roku biskup wrocławski Tomasz II, zrzeka się na rzecz joannitów z Łosiowa dziesięciny ze wsi Ołdrzychowice koło Lewina Brzeskiego. W 1335 roku Łosiów zostaje wymieniony w rejestrze Galhardusa de Carceribusa, nuncjusza papieskiego. Dwa razy: w roku 1428 i 1429, wieś została zniszczona przez wojska husyckie. W roku 1534 mieszkańcy Łosiowa oraz zakonnicy przeszli na luteranizm. Ten stan rzeczy trwał niedługo, bo już około roku 1584 komtur von Mettich restauruje religię katolicką. W 1788 ewangeliccy mieszkańcy Łosiowa wznoszą osobny kościół, który został rozebrany z niewiadomych przyczyn po 1945 roku. Łosiów został ponownie zniszczony podczas wojny trzydziestoletniej przez wojska szwedzkie. W 1810 roku następuje sekularyzacja zakonu joannitów. Właścicielem majątku zostaje pruski generał hr. Ludwig York von Wartenburg, który otrzymuje ten majątek za swoje zasługi w wojnie z Napoleonem. Około roku 1814 von Wartenburg przenosi się do Oleśnicy Małej, a majątek komandorii przechodzi w ręce Heinricha von Reuk (albo Reutz). Kolejnym właścicielem zostaje koło roku 1845 Johann Gotfried Brieger. Ostatnimi właścicielami majątku joannitów w Łosiowie była rodzina Moll z Brzegu. Przed II wojną, przed rozpoczęciem agresji na Polskę w Łosiowie zakwaterowani byli niemieccy żołnierze. W styczniu 1945 roku, z chwilą zbliżania się wojsk radzieckich, mieszkańcy wsi zostali ewakuowani w kierunku Wrocławia. Do prawie opustoszałej miejscowości wkroczyły 4.II.1945 roku wojska radzieckie. W maju i czerwcu 1945 roku do Łosiowa zaczęli przybywać z kresów wschodnich polscy osadnicy. W lipcu 1945 roku utworzono w Łosiowie siedzibę gminy z polskimi władzami. W sierpniu 1946 roku do Niemiec zostali wywiezieni niemieccy mieszkańcy Łosiowa. W dniu 10.IX.1961 roku oddano do użytku "Szkołę Tysiąclecia", której nadano im. J. Słowackiego. Po zlikwidowani Szpitala Zakaźnego w Łosiowie, w jego budynku IX.1969 roku otwarto Zasadniczą Szkołę Rolniczą. W byłym majątku joannitów utworzono w latach 60-tych Wojewódzki Ośrodek Postępu Rolniczego, który obecnie nosi nazwę Wojewódzki Ośrodek Doradztwa Rolniczego (WODR). W pałacu w chwili obecnej znajduje się Śląska Spółka Cukrownicza. Przedtem w budynku tym miała swą siedzibę filia Akademii Rolniczej z Wrocławia.
Pałac - to jednorodny stylistycznie obiekt, o bryle złożonej z kilku fragmentów o zróżnicowanej wysokości. Zzdradza cechy późnego historycyzmu z nawiązaniem do formy barokowo-klasycystycznych. Dotyczy to całej bryły, jej proporcji, a w szczególności formy wieży, portyku fasady oraz ogrodowego parteru przed elewacją zachodnią. Budynek jest dwuskrzydłowy, założony na planie węgielnicy z sześciokondygnacyjna wieżą, dwoma gankami z arkadami, zwieńczonymi tarasami i pięcioprzęsłową loggią oraz portykiem z jońską kolumnadą w zachodniej części elewacji. Siodłowe dachy o różnej wysokości posiadają okna powiekowe. Gmach wzniesiono z cegły prasowanej i w całości podpiwniczono, wyłączając oranżerię. Kolumny wykonano z piaskowca, a ornamenty zewnętrzne ze sztucznego kamienia.
Pałac usytuowany jest na terenie XVIII wiecznego parku zabytkowego, w którym znajduje się wiele ciekawych okazów drzew i krzewów. Park ma ok. 5,24 ha. W parku rośnie około 90 gatunków drzew i krzewów. Wiele z nich to egzotyczne gatunki pochodzące z Azji, Dalekiego Wschody czy Basenu Morza Śródziemnego. Spotykamy tu między innymi: platany kloniaste, surmie zwyczajne, orzechy czarne czy magnolie drzewiaste. Najstarsze okazy drzew liczą ponad 250 lat i zostały uznane oraz oznakowane jako pomniki przyrody. W parku znajduje się ponadto okazałej wielkości głaz narzutowy. Przypuszcza się, że pierwsze prace związane z założeniem parku zostały podjęte przez pierwszych właścicieli zamku joannitów.
Barokowy kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela - wzm. 1255 r. jako własność joannitów. Obecny kościół zbudowany 1703 r. i 1728-31. z zachowaniem fragmentów murów gotyckich. Wewnątrz barokowe wyposażenie oraz iluzjonistyczne polichromie. W pobliżu kościoła figura św. Jana Nepomucena z 1709 r., kamienna, barokowa, jedna ze starszych na Śląsku.
Przy trasie Opole-Brzeg, w sąsiedztwie kościoła znajduje się uroczy rekreacyjny zbiornik wodny, a w jego sąsiedztwie swoisty skansen dawnych maszyn rolniczych.
Umieszczone zdjęcia wykonano: czerwiec, październik 2010