Bobrowowieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Bobrowo.
Bobrowo, dawniej Dietersdorf to bardzo stara wieś wzmiankowana już na początku XIV wieku, kiedy była własnością rycerskiego rodu Dieterdtów (to nazwisko zostało zapisane w źródłach również w dwóch innych wersjach: Dethart i Dittardt), którzy byli lennikami złocienieckich Wedlów, a później Borków. Od nazwiska pierwszych właścicieli pochodzi historyczna nazwa wsi. Dopiero w 1945 r. polskie władze wybrały nową nazwę: Ludwikowo, by po dwóch latach zastąpić ją Bobrowem. Wieś położona jest 4 km od miasta Złocieniec i 1,5 km od drogi krajowej nr 20. Znajduje sie tutaj nowo wybudowany w 1997 roku kościół filialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, a także pałac eklektyczny zbudowany w latach 1851 – 1853, o pow. 22 ha łącznie z dziedzińcem i jeziorem Kozy. Przy Pałacu znajduje się rozległy park angielski. Od 1972 r. w pałacu mieści się Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy. We wsi znajduje się również stary cmentarz ewangelicki z starą, szachulcową kapliczką.Niedaleko wsi Bobrowo znajduje się jezioro Wąsosze, a w odległości ok. 3 km od wsi położony jest pałac w którym mieści się Ośrodek Wypoczynkowy. Osady wchodzące w skład sołectwa: Sułoszyn, Wąsosz.
W pałacu mieści się obecnie Ośrodek Szkolno - Wychowawczy i podczas naszego pobytu - sierpień 2010 roku szkoła była zamknięta na "cztery spusty". Nawet nie mogliśmy się dostać na jego teren by zrobić zdjęcia pałacu z bliska.
Pałac otacza rozległy park angielski, włączając w jego granice jezioro Kozy. Powierzchnia parku łącznie z dziedzińcem i jeziorem wynosi ok. 22 ha. W 1894 r. pałac częściowo został spalony. Został jednak bez zmian odbudowany w tymże samym roku. Pałac założony na planie nieregularnego prostokąta, od strony zachodniej urozmaicony jest licznymi ryzalitami, wejście główne poprzedzone portykiem o ostrołukowo wyciętych arkadach. Posiada wysoką czworoboczną więżę przykrytą stożkowym hełmem. Ozdobny jest również dach budynku z wystającymi świetlikami zwieńczonymi również stożkowymi hełmami. Pałac w 1972 r. został adaptowany na szkołę podstawową specjalną.
Na północnym skraju jeziora Kozy znajdował się niegdyś grobowiec rodziny von Knebel-Doberitz. Został on jednak zniszczony w latach siedemdziesiątych. Przed dwoma laty, udało się go odszukać i kamień nagrobny z wyrytą biblijną sentencją „Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największa jest miłość." Decyzją dyrekcji ośrodka wychowawczego został ustawiony na postumencie na dziedzińcu dawnego pałacu i stanowi wyeksponowaną pamiątkę po dawnym grobowcu. Pałac w Bobrowie ma też swą białą damę, która nocą pojawia się na koniu pośród wysokich świerków. Pałacowa pani jeździ czasem powozem zaprzężonym w cztery białe rumaki (nasuwają mi się obrazy złej królowej z filmu Opowieści z Narnii). Kiedy zjawa przekracza skrzyżowanie dróg, nie sposób przez kilka godzin przejechać przez to samo miejsce, gdyż konie każdego powozu zatrzymują się jak wryte i nie chcą się ruszyć z miejsca, natomiast powożący ludzie popadają w dziwną apatię i odrętwienie.
Więcej zdjęć na stronie: http://majkad.blogspot.com/