Myślibórzmiasto w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, położone na Pojezierzu Myśliborskim nad Jeziorem Myśliborskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Myślibórz.
Pierwsza stała osada w pobliżu dzisiejszego Myśliborza powstała w VI w. p.n.e. – było to grodzisko kultury łużyckiej nad Jeziorem Myśliborskim, na wzniesieniu Winnica Tumska (nazwa miejscowa: Łysa Góra). Na tym samym miejscu, na przełomie VIII w. i IX w. powstało wczesnośredniowieczne grodzisko słowiańskie (zwane Żołdyń, Sołdzin). Grodzisko istniało do XII w. Pierwsza wzmianka o Myśliborzu występuje w dokumencie z 1238 r., w którym mowa jest o nadaniu przez Władysława Odonica templariuszom 1000 łanów ziemi nad rzeką Myślą. Myślibórz prawa miejskie otrzymał w latach 1262-1270 (jako miasto brandenburskie). Pod koniec XIII i na początku XIV wieku nastąpił intensywny rozwój miasta, które w latach 1298–1537 było stolicą Nowej Marchii i wiodącym centrum gospodarczym regionu. Stołeczny charakter sprawił, że miasto wznosiło liczne reprezentacyjne budowle oraz zostało ufortyfikowane silnymi murami miejskimi. W 1433 r. miasto spalili husyci. W tym czasie Myślibórz znajdował się w rękach Krzyżaków 1402–1455. W 1473 r. zdobycia i zniszczenia miasta dokonał książę zachodniopomorski Bogusław X. W XVI wieku dwukrotnie Myślibórz padał pastwą ogromnego pożaru 1539 r. i 1590 r. Wojny toczone w XVII i XVIII wieku (zwłaszcza trzydziestoletnia i siedmioletnia) spowodowały ogromne zniszczenia miasta, przez co nastąpiło osłabienie w rozwoju gospodarczym Myśliborza i regionu. Nadzieję na poprawę przyniosło dopiero uruchomienie połączeń kolejowych z Kostrzynem nad Odrą i Stargardem w 1882 r., Barlinkiem w 1883 r. i Gorzowem Wielkopolskim w 1912 r. W wyniku działań zbrojnych w końcowym okresie II wojny światowej miasto zostało zniszczone w ok. 40%. Zdobyte przez wojska radzieckie 2 lutego 1945 r., a następnie 23 maja 1945 r. przekazane zostało administracji polskiej. Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 7 maja 1946 r.
Ratusz - klasycystyczny ratusz miejski, jest obiektem ceglanym, dwukondygnacyjnym, wybudowanym w latach 1771-1772 na rzucie prostokąta. Wejście przez ryzalit środkowy, boniowany w dolnej części, zwieńczony tympanonem, w którym dawniej znajdował się zegar w rokokowym kartuszu. Nad oknami barokowe panoplia i rocaille. W elewacji zachodniej herb miasta. Obecnie jest siedzibą burmistrza, Urzędu Miasta i Gminy Myślibórz oraz Rady Miejskiej. Został wpisany do rejestru zabytków 23 lutego 1957 roku. Przed ratuszem umiejscowiono modernistyczną fontannę i dwa głazy pamiątkowe:
- ku czci Jana Pawła II (z 2000 r.),
- Pionierom Ziemi Myśliborskiej w 50. rocznicę powrotu miasta do Polski.
Kolegiata św. Jana Chrzciciela w Myśliborzu – kościół farny z początku XV wieku, z fragmentami granitowymi z drugiej połowy XIII wieku. W wieży portal renesansowy 1585. Ołtarz główny z 1697, ambona z około połowy XVII wieku, resztki chrzcielnicy z XIII wieku. W latach sześćdziesiątych XIII w. wybudowano pierwszy granitowy kościół. Został on wkrótce zniszczony (najprawdopodobniej stało to się w 1271 podczas najazdu księcia Bolesława Pobożnego). W 1298 na mocy decyzji margrabiego Albrechta III powołana została kapituła kolegiacka sprawująca nadzór nad kościołami w Nowej Marchii. W XIV i XV w. kościół wzbogacił się o wiele nowych ołtarzy. W 1433 kolegiata została spalona przez husytów. W 1538, w związku z wprowadzeniem na Pomorzu luteranizmu, świątynia stała się zborem protestanckim. W 1539 wielki pożar miasta uszkodził kolegiatę. Zniszczenia były na tyle poważne, że przez ok. 50 lat funkcję kościoła parafialnego pełnił kościół klasztorny dominikanów. Kolegiata została odbudowana w latach 1582-93. W 1630 świątynia ucierpiała z powodu splądrowania przez wojska cesarskie, a w 1655 - z powodu pożaru. Odbudowę przeprowadzono w latach siedemdziesiątych XVII w. Z tego okresu pochodzi zachowana do dnia dzisiejszego ambona oraz sklepienia. W 1697 został ufundowany obecny ołtarz. W 1843-48 powstały organy wykonane przez C.A. Buchholza z Berlina, zachowane do dziś. Na początku XX w. wykonano gruntowny remont kościoła. Po drugiej wojnie światowej, 7 października 1945, kościół został pobłogosławiony przez księdza proboszcza Jana Wojtysiaka, stając się ponownie świątynią katolicką. Do 3 lipca 1976, kiedy to powołano parafię pw. św. Jana Chrzciciela, kościół był świątynią proparafialną parafii pw. Świętego Krzyża.
Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2015