Lądek-Zdrójmiasto w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Lądek-Zdrój. Położone w Sudetach Wschodnich, w dolinie rzeki Białej Lądeckiej.
Lądek-Zdrój położony jest na wysokości od 440 do 500 m n.p.m. Teren miasta jest zaliczany do mezoregionu Góry Złote. Położone jest pomiędzy pasmem Gór Złotych a Krowiarek w dolinie rzeki Białej Lądeckiej, 25 km na południowy wschód od Kłodzka. Patronem Lądka-Zdroju w drodze konkursu z 2004 roku został wybrany św. Jerzy. Propozycja ta została zgłoszona poza trybem konkursowym przez radnego Lechosława Siarkiewicza, miłośnika historii regionalnej. Wybór św. Jerzego wiązał się z tym, iż jest on patronem najstarszego zdroju w mieście. Prawa miejskie uzyskał w 1282 roku z nadania księcia wrocławskiego Henryka IV Probusa. Jest jednym z najbardziej znanych oraz najstarszych uzdrowisk polskich – jako uzdrowisko był znany już pod koniec XV w. Uważany jest za najstarsze uzdrowisko w Polsce, gdyż według źródeł historycznych już w 1241 roku istniały tu urządzenia kąpielowe zniszczone przez Mongołów wracających z pola bitwy pod Legnicą. Najstarszy zakład przyrodoleczniczy „Jerzy” z basenem zbudowanym na źródle o tej samej nazwie został wzniesiony w 1498 r. W połowie XIX wieku na terenie Kotliny Kłodzkiej działała księżna Marianna Orańska. Także Lądek wiele jej zawdzięcza, dzięki jej inicjatywie wybudowano drogę łączącą miasto z Kamieńcem i Ziębicami, Bolesławowem oraz morawskim Starym Mĕstem. Na fali przydawania uzdrowiskom predykatu Bad, 15 lutego 1935 r. zmieniono również i nazwę Landeck na Bad Landeck. Zmiana ta wynikała z promocji miasta i nie miała związku z germanizacją nazw przeprowadzoną również na ziemi kłodzkiej. W czasie II wojny miasto nie odniosło żadnych strat. 9 maja 1945 r. zostało zajęte bez walk przez oddział zwiadowców Armii Czerwonej. Niemiecka administracja działała do 15 czerwca 1945 roku; ostatnim urzędującym niemieckim burmistrzem był dr Hänsch. Natomiast pierwszym polskim był Stanisław Latos, który rozpoczął urzędowanie 15 czerwca 1945 r. W budynku przy ulicy Orlej 4 umieściła się radziecka komendantura miasta. Polscy osadnicy zaczęli napływać od sierpnia 1945 roku. Początkowo mieszkali razem z Niemcami. W kwietniu oraz wrześniu 1946 roku przeprowadzono akcję wysiedlenia niemieckich mieszkańców miasta. W latach 1945–1953 oraz 1956–1991 działało sanatorium Armii Radzieckiej. W 1950 roku liczba mieszkańców zrównała się z przedwojenną liczbą mieszkańców miasta. Wśród mieszkańców przeważali przesiedleńcy zza nowo utworzonej granicy wschodniej (około 52%).
Lądek Zdrój położony jest w przepięknych okolicach Gór Złotych. Kto raz przyjechał do Lądka Zdrój, ten koniecznie chce tam wrócić i to nie jeden raz. Jeśli przyjechaliśmy już do tego wspaniałego miejsca, nie pozostaje na nic innego, jak zabrać ze sobą mapę i wyruszyć licznymi ścieżkami turystycznymi oraz szlakami, które zostały przegotowane specjalnie zarówno dla turystów, wczasowiczów, jak i kuracjuszy. Lądek Zdrój jest jednym z najstarszych uzdrowisk w Europie.
Część uzdrowiskowa Lądka Zdrój
Uzdrowisko - występują tu radoczynne (zawierające radon) cieplice siarczkowe i fluorkowe. Przyjeżdżają tu przede wszystkim osoby z chorobami reumatycznymi, chorobami ortopedycznymi i chorobami neurologicznymi. Wody radonowe powodują wzrost poziomu hormonów płciowych. Najbardziej reprezentacyjnym sanatorium jest zakład przyrodoleczniczy „Wojciech” (dawny Marienbad). W Bad Landeck leczyli się m.in. Goethe, cesarzowa Katarzyna II, cesarz Aleksander I, królowie pruscy, John Quincy Adams – przyszły prezydent USA.
Zakład przyrodoleczniczy "Wojciech" – budowla wzniesiona w roku 1680, a w latach 1878-1880. Jest to najokazalszy i najstarszy obiekt balneologiczny w uzdrowisku w Lądku-Zdroju. Budowla została wzniesiona w latach 1678–1680, pierwotnie nazwano ją "Marienbad". Wzorem dla budowniczych była łaźnia turecka w Budzie". W latach 1878-1880 obiekt został przebudowany w stylu neobarokowym. Od roku 1974 do 1998. budowla była wielokrotnie restaurowana i remontowana. Zakład to obiekt dwukondygnacyjny, wzniesiony na planie koła i posiadający cztery ryzality wejściowe. Ryzality są akcentowane frontonami, przerwanymi portykami wgłębnymi lub arkadowymi podcieniami. Wszystkie elewacje posiadają bogate podziały pilastrami. Wnętrze jest nakryte centralną kopułą, zwieńczoną wysoką latarnią z parami kolumn, które podtrzymują mniejszą kopułę z lukarnami. Wnętrze utrzymane jest w stylu łaźni tureckiej. Wewnątrz budynku znajduje się źródło „Wojciech”, zasilające także basen. Na parterze obiektu odbywają się fizykoterapie oparte na wodzie mineralnej takie jak kąpiele perełkowe, natryski, wirówki i inne zabiegi balneologicznych, również z wykorzystaniem borowiny. Na piętrze budynku urządzona jest pijalnia wód mineralnych i hotel z 47 miejscami noclegowymi w 23 pokojach. Jednym z najznamienitszych gości zakładu był król pruski Fryderyk II, który od 5 do 24 sierpnia 1765 roku leczył się tam, biorąc kąpiele w wodzie ze źródła. Poza nim w "Wojciechu" bywało wiele innych znanych osób, między innymi: książę Antoni Henryk Radziwiłł, prezydent USA John Quincy Adams, Oskar Kolberg, Iwan Turgieniew, Józef Cyrankiewicz i Władysław Gomułka.
Zakład przyrodoleczniczy „Jerzy” - największy lądeckim kompleks zabiegowy. Odbywają się w nim zabiegi z zastosowaniem wody radonowo – siarczkowo – fluorkowej. Fronton budynku, na którym znajduje się potężny, rzeźbiony herb Lądka – Zdroju oraz ściany obiektu ozdobione są wieloma rzeźbami i płaskorzeźbami postaci, zwierząt i symboli związanych z wodą. Wewnątrz warto obejrzeć wiszące przy schodach malowidło Eckerta i Pfluga (Kunstanstalt Leipzig) o imponujących wymiarach, a przedstawiające lądecki Zdrój z około 1920 roku. W historycznych wnętrzach budynku godne uwagi są także: witraże, liczne płaskorzeźby o symbolice “wodnej” oraz płaskorzeźby czterech pór roku (nad schodami). Ten największy lądecki kompleks zabiegowy składa się z dwóch części. Pierwszą stanowi „Stary Jerzy” – najstarszy zakład przyrodoleczniczy w Polsce i jeden ze starszych w Europie, wybudowany w 1498 roku na źródle wody radoczynnej przez jednego z właścicieli Lądka – Zdroju – Jerzego z Podiebradów. Na frontowej ścianie “Starego Jerzego” umieszczono datę “1498”, wewnątrz obiektu znajduje się najcenniejsze lądeckie źródło wody radonowo – siarczkowo – fluorkowej. Drugą część stanowi “Nowy Jerzy”, wybudowany w latach 1914 – 1916 – był to na ówczesne czasy bardzo nowoczesny zakład kąpielowy, który do tej pory spełnia swoje funkcje, a jego wygląd zewnętrzny jak i wnętrze nadal budzi podziw.
Kawiarnia Wiedeńska "Albrechtshall" - kawiarnia to dawny pawilon zdrojowy wybudowany w 1842 roku. Nazwa pochodzi od imienia Albrechta Pruskiego, męża Marianny Orańskiej. Znajduje się nieopodal źródła "Marianna". Obecnie odbywają się tutaj koncerty Orkiestry Zdrojowej.
Uzdrowiskowy Dom Kultury - dawny Uzdrowiskowy Dom Kultury wzniesiony został w latach 1784-1785. Pełnił funkcję domu kultury, w którym odbywały się przedstawienia teatralne i koncerty. Po znacznej przebudowie na początku XX wieku (1900-1902) do południowego skrzydła budynku dobudowano halę spacerową. Dwadzieścia lat później przy kolejnym remoncie przerobiono skrzydło północne, w którym powstała scena z widownią.
Sanktuarium Matki Bożej Uzdrowienia Chorych - kaplica zdrojowa pw. Najświętszej Marii Panny Uzdrowienia Chorych została zbudowana z inicjatywy hrabiego Zygmunta Hoffmanna. Kaplicę wzniesiono w 1679 r., rok później poświęcił ją dziekan M. Podchorski, a w 1690 r. poszerzono ją o dwie nawy boczne. Jest to budowla trzynawowa, o sklepieniach kolebkowych. W ołtarzu głównym znajduje się barokowa figura Matki Bożej z Dzieciątkiem (1674 r.), zaś nad ołtarzami bocznymi, wykonanymi przez Aloisa Schmidta w 1926 r., obrazy św. Anny i św. Józefa. Obrazy te jak i pozostałe (Wniebowzięcie NPM, Zmartwychwstanie, Chrzest Chrystusa) pochodzą z XVIII w. i są przypisywane Michałowi Willmannowi, największemu śląskiemu malarzowi barokowemu. Pewną osobliwością wystroju kaplicy są też malowidła ścienne z nawy głównej. Są to przedstawienia Czterech Ewangelistów, a na sklepieniu - siedem malowideł opatrzonych kartuszami. Od strony prezbiterium widzimy wymalowane litery alfa i omega - symbole Chrystusa. Pośrodku znajduje się malowidło przedstawiające przechyloną wagę - symbol Sądu Ostatecznego, a naprzeciwko prześwietlone niebiańskim światłem chmury - symbol nieba. Elewacja frontowa, o podziale pilastrowym, zwieńczona jest rzeźbami Matki Bożej, św. Anny i św. Józefa. Minister von Hoym ufundował dla kaplicy bijący zegar, który uroczyście zaczął odmierzać czas w dniu 56 urodzin fundatora: 20 VII 1795 roku o godzinie 12.00. Budowniczy kaplicy, hrabia Zygmunt Hoffmann von Leuchtenstern, zarządca hrabstwa kłodzkiego, twórca całego "nowego zdroju", którego ośrodkiem był "Marienbad" (obecnie "Wojciech"), spoczął po śmierci w 1697 r. w krypcie tej świątyni. Kamienny kartusz z jego herbem znajduje się nad wyjściem do zakrystii. W roku 1998, duszpasterz tutejszej parafii zainicjował konieczny remont i konserwacje kaplicy, która dokonała się dzięki ofiarom Parafian, Kuracjuszy i Turystów modlących się w tym miejscu.
Przed kaplicą zdrojową noszącą wezwanie Matki Boskiej Uzdrowienia Chorych, na niewielkim placu stoi kolumna z figurą Matki Bożej. Kolumnę w 1887 roku ufundował budowniczy i fabrykant Antoni Krzyżanowski z Poznania, który był częstym gościem lądeckiego zdroju. Kolumna w kształcie wielobocznego słupa posadowiona jest na prostokątnym postumencie. Trzon kolumny zwieńczony jest ozdobną głowicą, na której umieszczona jest figura Matki Bożej z dzieciątkiem Jezus.
Lądeckie parki
- Park Zdrojowy im. Jana Pawła II przy Zakładzie Przyrodoleczniczym "Wojciech" zajmuje powierzchnię 1,2 ha. Na terenie parku dominują drzewa liściaste, urządzono promenady i aleje spacerowe. Ozdobą parku są również marmurowe rzeźby. W sąsiedztwie powyższego parku znajduje się przepiękna, czterorzędowa Aleja Modrzewiowa pochodząca z XVIII wieku. Przy alei rosną dwustuletnie drzewa modrzewia europejskiego - pomniki przyrody.
- Kierując się z części uzdrowiskowej do miasta Lądka, przechodzimy przez Park 1000-lecia utworzony w latach 1861-65. W parku rośnie ponad 60 gatunków drzew i krzewów.
Muszla koncertowa - miejsce, w którym odbywały się letnie koncerty na świeżym powietrzu zostało zbudowane w 1869 roku, początkowo jako podium z drewnianym zadaszeniem dla orkiestry zdrojowej. Ostatecznie w 1920 roku zbudowano drewnianą muszlę koncertową. W latach sześćdziesiątych XX wieku muszlę wyremontowano, otynkowano i wybudowano amfiteatr. Od 1965 roku przez 25 lat w amfiteatrze odbywał się Festiwal Muzyki Rosyjskiej i Radzieckiej. Występowały tu również różne zespoły taneczne, artystyczne i muzyczne.
Kryty most - przerzucony nad Białą Lądecka, jest jedynym tego typu obiektem w Polsce. Jest to jednocześnie jeden z najbardziej oryginalnych i najpiękniejszych lądeckich zabytków. Zbudowany został w latach 30-tych XX w. w celu połączenia dwóch obiektów sanatoryjnych Lądka Zdroju – pięknej willi położonej przy ul. Spacerowej (tzw. „Zamku Bieli”, nazywanego również „Pałacem Białej” – od nazwy rzeki), oraz budynku zabiegowego przy ul. Kościuszki. Most jest otoczony przepięknym parkiem, w którym zobaczyć można unikalne gatunki drzew, m.in. japońską jodłę nikko, czy świerk Engelmana pochodzący z Gór Skalistych.
Rzeka Biała Lądecka
Kaplica św. Jerzego - pierwsza drewniana kaplica stojąca na wzgórzu św. Jerzego, wybudowana została na początku XVII w. W 1658 r. wzniesiono stojącą do dzisiaj barokową kaplicę murowaną. We wnętrzu, na barokowej kopule zobaczyć można freski J. H. Kynasta z 1720 r., przedstawiające m.in. sceny z życia św. Jerzego.
Wodociągowa wieża ciśnień - wieża, którą można obejrzeć w części uzdrowiskowej Lądka Zdroju, obok domu zdrojowego WOJCIECH. Wieża wieloboczna, przypuszczalnie z okresu przełomu wieków XIX i XX. Ciekawostkę stanowi - oprócz zewnętrznych zdobień - zabudowanie w jednym z narożników całkiem sporego komina.
Wieża zegarowa - wieża zegarowa stoi na zboczu wzgórza Świętojerskiego, pomiędzy zakładem przyrodoleczniczym "Stary Jerzy" a barokową kaplicą pw. św. Jerzego. Pierwotnie była to dzwonnica, a od końca 1580 roku wieża zegarowa. Zamontowany został bowiem na wieży zegar podarowany miastu w 1759 roku przez księcia brzeskiego Jerzego II Wspaniałego (1523 – 1586). Wieża jest jednym z najstarszych obiektów miasta. Stojąc na stoku wzgórza, góruje nad zabudową uzdrowiska, jest smukła, wysoka i przypomina minaret. Została wzniesiona w 1580 r. ( tabliczka z taką datą wmurowana jest na ścianie wieży). Ośmioboczna murowana i otynkowana wieża posadowiona jest na okrągłym wysokim fundamencie. Zwieńczona jest drewnianą arkadową galeryjką nakrytą baniastym hełmem. Poniżej galeryjki zamontowany jest zegar.
Kościół poewangelicki - kamienny kościół Salwatora (Zbawiciela), wzniesiono dla protestantów w 2 poł. XIX w., a jego fundatorką była Marianna Orańska. Pomnik fundatorki świątyni stoi do dzisiaj przed kościołem. Świątynia została wzniesiona na planie krzyża i posiada wieżę. Do czasów II wojny światowej była kilka razy przebudowywana, od roku 1946 stoi opuszczona. 8 kwietnia 1999 r. budowla płonęła i od tej pory popada w coraz większą ruinę.
Rynek z zabytkowymi kamienicami - zabytkowy rynek wraz z barokowymi i rokokowymi kamieniczkami, pomnikiem Trójcy Świętej i górującym nad nim XIX-wiecznym ratuszem to atrakcja Lądka-Zdroju. Obiekty zabytkowe w części miejskiej, pochodzą z okresu baroku. Wymienić należy m.in. kamieniczki w zachodniej i północnej pierzei rynku. W pierzei północnej warto zobaczyć renesansowe podcienia.
Ratusz – wybudowany w roku 1872 zabytkowy ratusz, położony na lądeckim rynku, obecnie siedziba władz miejskich i Urzędu Stanu Cywilnego.Pierwszy ratusz w Lądku istniał już w roku 1537, został on zniszczony w pożarze w 1739 r. Ratusz szybko odbudowano, jednak i ten strawiły pożary w latach 1784 i 1804. W roku 1872 obiekt gruntownie przebudowano w stylu neorenesansowym. Ostatnia przebudowa zatarła większość pierwotnych cech budowli. Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 21 września 1983 roku ratusz został wpisany do rejestru zabytków. Wzniesiona w 1872 r. eklektyczna budowla w niczym nie przypomina poprzedniego ratusza. Założony na planie prostokąta, trzykondygnacyjny okazały budynek nakryty jest blaszanym, czterospadowym dachem ozdobionym trójkątnymi neobarokowymi szczytami. Na frontowej fasadzie wyrasta ośmioboczna wieża nakryta ostrosłupowym blaszanym hełmem. Budynek jest bogato zdobiony fryzami, gzymsami i obramieniami okiennymi.
Pomnik Trójcy Świętej – barokowa figura wotywna znajdująca się po zachodniej stronie lądeckiego rynku, wykonana w latach 1739–1742 przez rzeźbiarza Michaela Klahra Starszego. Wyrzeźbiony z piaskowca pomnik ufundował Johann Anton Reichel, lądecki rajca miejski, radca prawny i notariusz, jako wotum za uratowanie części miasta od gwałtownego pożaru, jaki nawiedził Lądek w nocy z 7 na 8 marca 1739. Pomnik ma formę otoczonego bogato zdobioną balustradą, wysokiego na niemal siedem metrów, obelisku składającego się z szerokiego cokołu i spoczywającego na nim smukłego filaru. Jego kompozycja zawiera liczne elementy trynitarne: poziomy przekrój obu części obelisku jest w przybliżeniu trójkątem (co sprawia, że figura ma trzy strony), a na każdym z jego trzech poziomów znajdują się trzy (nie licząc figury Maryi) naturalnej wielkości rzeźby, rozmieszczone symetrycznie w rogach przekroju na pierwszych dwóch poziomach. Figurom świętych na pierwszych dwóch poziomach nadano typową dla baroku pozę egzaltowanego kontrapostu – postacie wydają się być zastygłe w ruchu, dynamiczne, co podkreślają ich skręcone wokół własnej osi masywne sylwetki, odchylone głowy, mocno pofałdowane szaty. Pozostałe cechują spokojne, niezbyt zróżnicowane pozy, rzeźby te stanowią kontynuację stylu „dojrzałego” Klahra, zorientowanego na Pragę, który artysta wypracował na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych XVIII wieku.
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny – główna świątynia Parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Lądku-Zdroju. Został wzniesiony latach 1688-1692, w latach późniejszych kilkukrotnie rozbudowany,Świątynia została wzniesiona w latach 1688-1692 w miejscu, w którym stał wcześniejszy, gotycki kościół. W latach 40. XVII w. został rozbudowany. W roku 1804 miał miejsce pożar, po którym podwyższono wieżę, a także dobudowano do świątyni dwie kruchy: jedną przy wejściu głównym, a drugą od południa. W roku 1815 podczas kolejnej rozbudowy ponownie podwyższono wieżę i nakryto ją cebulastym hełmem. W latach 1875 i 1900 kościół był restaurowany. Od czasów ostatniej rozbudowy świątynia nie uległa większym zmianom. Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 25 lutego 1964 r. kościół został wpisany do rejestru zabytków. W latach 1959 i 1972-1973 świątynia była remontowana.Kościół jest budowlą wniesioną na planie prostokąta, z dostawioną od południa wieżą, a od północy zakrystią. Nakryty jest dachami dwuspadowymi. Nawa i prezbiterium posiadają sklepienia kolebkowe z lunetami. W kościele zachował się późnobarokowy wystrój wnętrza oraz dekoracje sztukatorskie, a także rzeźby pochodzące z pracowni Michaela Ignatiusa Klahra. Najcenniejszymi zabytkami w kościele jest pokryty polichromiami ołtarz z 1799 r. oraz prospekt organowy i drewniana empora. Obok świątyni stoi kamienna figura św. Floriana pochodząca z 1730 r., a przy murze otaczającym kościół rzeźba przedstawiająca Ukrzyżowanie, pochodząca z roku 1884.
Most św. Jana – kamienny dwuprzęsłowy most położony w centrum Lądka-Zdroju przy ulicy Krótkiej, łączący ze sobą dwa brzegi Białej Lądeckiej. Został zbudowany w 1565 roku z kamienia łamanego. Przy jego budowie zastosowano jako spoiwo kurze białka zamiast wapna. W ciągu kolejnych stuleci był wielokrotnie modernizowany w latach: 1752, 1783 i 1822. W 1709 roku staraniem mieszkańców miasta umieszczono na nim figurę św. Jana Nepomucena.
Góra Trzech Krzyży - Lądek Zdrój wyróżnia się spośród okolicznych miejscowości wyjątkowo malowniczym położeniem. Żeby to docenić, warto przejść się na pobliską Górę Trzech Krzyży, wznoszącą się na wysokość 541 metrów nad poziomem morza. Znajdziemy tu przede wszystkim świetny punkt widokowy. Co ciekawe, nikt do końca nie jest pewien, kiedy i w jakim celu po raz pierwszy na wzniesieniu postawiono krzyże.
Arboretum im. Mieczysława Wilczkiewicza – ogród dendrologiczny znajdujący się w Lądku-Zdroju, który zajmuje powierzchnię 2,03 ha. Utrzymane jest w charakterze spacerowego parku z ławkami, ścieżkami i mostkami. Spośród innych tego typu ogrodów wyróżnia się naturalnością i niewielką ingerencją w leśny ekosystem.Leży na terenie lasów komunalnych w niewielkiej dolince potoku Jadwiżanka, spływającego niewielką doliną między Trojakiem a Królówką. Geograficznie leży na obszarze Gór Złotych (Sudety Wschodnie), na wysokości 475–500 m n.p.m. Jest najwyżej położonym arboretum w Polsce. Posadzono tu bogatą kolekcję drzew i krzewów, gatunków iglastych i liściastych, w tym sporą liczbę różaneczników (kwitnące na przełomie wiosny i lata). Stanowi miłe miejsce do spacerów i kontemplacji przyrody. Położone jest zaledwie kilkanaście minut drogi od centralnej części uzdrowiska Lądek-Zdrój, w zacisznym i słonecznym miejscu.Założone zostało z inicjatywy Mieczysława Wilczkiewicza (1913-1994). Nad potokiem Jadwiżanka, na terenie lasów komunalnych, w 1972 r. wydzielono początkowo obszar o powierzchni 0,64 ha. W 1973 r. powiększono go o 1,39 ha usuwając starodrzew świerkowy, pozostawiając jedynie kilkusetletnie drzewa o charakterze pomnikowym – dęby, buki, sosny i jodły. Do 1976 r. posadzono tu aż 251 gatunków drzew i krzewów, w tym 319 egzemplarzy iglastych i 674 liściastych. Przy pracach pomagała młodzież szkolna i mieszkańcy Lądka. Ostatnia przeprowadzona inwentaryzacja w 1997 r. wykazała istnienie już tylko 150 gatunków drzew i krzewów. Arboretum położone jest w zdrojowej części Lądka, na samym końcu spacerowej ulicy Moniuszki.
Spacerkiem na Trojak (wys. 766 m n.p.m., niem. Dreiecker) – rozległy, szczyt w Górach Złotych, w Sudetach Wschodnich, wznoszący się nad Lądkiem-Zdrojem. Na szczycie atrakcyjny punkt widokowy, z którego rozciąga się widok na niemal całą Kotlinę Kłodzką. Trojak wznosi się nad uzdrowiskową częścią Lądka-Zdroju i część zabudowań miasta wspina się na jego zachodnie zbocze. Dla kuracjuszy stanowi on częsty cel spacerów i wycieczek. Opasany jest dwiema pętlami dróg nazywanymi Wielką Okólną i Małą Okólną, między którymi prowadzi kilka krótszych, które trawersują zbocze. Drogami tymi, ku Przełęczy Karpowskiej wiodła dawniej odnoga solnego traktu z Kłodzka na Morawy. Góra zbudowana jest ze skał metamorficznych, głównie różnych odmian gnejsów, należących do metamorfiku Lądka i Śnieżnika. Góra jest prawie w całości zalesiona wilgotnym borem świerkowym z domieszką buka, modrzewia, jodły i jesionu. Na południowo-zachodnim stoku, wzdłuż potoku Jadwiżanka położone jest Arboretum im. Mieczysława Wilczkiewicza. Na północnym stoku w części podszczytowej istniała dawniej wieś Karpno, która jednak po 1945 r. pozostała niezamieszkana. Na stromym północno-zachodnim zboczu wybudowano w 1979 r. orczykowy wyciąg narciarski "Wartek" (długość 440 m, różnica wysokości 99 m).Gnejsy, z których zbudowana jest góra częściowo wystają ze stoku tworząc skały, atrakcyjne turystycznie i wspinaczkowo. Skały te, razem ze Stołowymi Skałami na zboczu Królówki są opisywane w literaturze pod wspólną nazwą Skałki Lądeckie. Wytyczono w nich blisko 80 dróg wspinaczkowych zakładając wzdłuż nich stałe punkty asekuracyjne (tzw. spity).
W skład grupy skał na szczycie Trojaka wchodzą:- Trojan – masyw o płaskim wierzchołku i wysokości 27 m, b. dobry punkt widokowy, z którego roztacza się szeroka panorama na Lądek i dolinę Białej Lądeckiej, obsadzony w XIX w. kosodrzewiną,
- Szyb (niem. Höllenschlucht) – baszta o wysokości 10 m,
- Skalny Mur (niem. Felsenwand) – 765 m n.p.m., grzęda o długości ok. 100 m i wysokości 10-14 m,
- Trzy Baszty – 750 m n.p.m., grań o długości 19 m, wysokości 9 m i szerokości 5-8 m,
- Skalna Brama – 742 m n.p.m., masywna skała wysokości 22-30 m z efektownym pęknięciem długości ok. 27 m.
- Nieco dalej, na północno-zachodnim stoku leżą skały nazywane Samotnia (635 m n.p.m.) i Samotnik (665 m n.p.m.).
Sanatorium "TROJAN".
"SIELANKA" i Stawy Biskupie przy ulicy Moniuszki.
Pozostałe zdjęcia zrobione podczas spaceru po Lądku Zdrój.
