Krowiarkiwieś w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Pietrowice Wielkie.
Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w łacińskim dokumencie z 1223 roku gdzie zanotowana została w zlatynizowanej, staropolskiej formie „Caravar” oraz Karawar. W łacińskim dokumencie z 1228 roku wydanym przez Kazimierza I opolskiego zanotowana została w formie Kravar w szeregu miejscowości założonych na prawie polskim iure polonico. W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod zniekształconą, polską nazwą Polsky Kraworsz oraz zgermanizowaną Polnisch Krawarn. Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 roku notuje miejscowość w języku niemieckim Polnisch Krawarn oraz polskim Polski Krawarz. Do roku 1914 wieś nosiła niemiecką nazwę Polnisch Krawarn zanim nie zmieniono jej na nową Preußisch Krawarn.
Pałac - obiekt wzniesiony w 1678 r., przebudowany w 1748 r., 1826 r., w latach 1852-1887 oraz 1896 r. Pałac na rzucie zbliżonym do prostokąta, niejednorodny stylowo. W nieregularnej bryle wyróżnione dwa segmenty. Segment południowy, dwukondygnacyjny, przekryty wysokim dachem mansardowym z lukarnami. Wieża zwieńczona hełmem, akcentowana ryzalitem z wejściem głównym. W narożniku południowo-wschodnim wieża czworoboczna, czterokondygnacyjna, kryta dachem namiotowym. Elewacje tynkowane, w narożnikach zbrojone. Segment północny trzykondygnacyjny, przekryty dachem płaskim ze świetlikiem. Elewacje z cegły klinkierowej z ryzalitami, zdobione detalami kamieniarskimi. W narożniku północno-wschodnim wieża czworoboczna, czterokondygnacyjna, kryta dachem namiotowym.
Wokół pałacu rozpościera się 17,5 hektarowy park krajobrazowy. Park początkowo utrzymany był w stylu angielskim i założono go w XVII wieku, a gruntownie przekształcono w latach 1852-1877 za sprawą Karoliny Sumin-Sumińskiej, z domu Leszczyc i Karola Strachwitza. Drzewa sprowadzano bezpośrednio z Anglii i sadzono w odosobnieniu, tak aby można było podziwiać ich piękno. Po parku prowadziły ścieżki usypane z białego kamienia, które były codziennie grabione. Rozplanowano je tak, aby woda pojawiająca się wraz z opadami deszczu swobodnie po nich spływała. W środku parku znajdował się staw przez który wiódł mostek. Jego pozostałości zachowały się do dzisiaj. Natomiast z tyłu pałacu znajdowały się altany i latarnie, a pośrodku podziwiać można było rzeźbę myśliwego z psami. Rzeźbę tą można oglądać w Opolskim Centrum Rehabilitacji w Korfantowie, a z altan i latarni pozostały tylko pozostałości. Do dzisiaj zachowano układ przestrzenny parku z osią widokową i polanami, a w drzewostanie można znaleźć wiele gatunków egzotycznych, m.in. buk czerwonolistny, dąb czerwony, i dąb szypułkowy odmiany piramidalnej i kolumnowej, 3 gatunki sosen i klony
W parku zespołu pałacowego w Krowiarkach, niedaleko bramy do nieistniejącego już drewnianego kościółka, stoi XVIII wieczna, barokową, postawiona na cokole, który powstał w czasie późniejszym, figurę św. Jana Nepomucena . Najprawdopodobniej rzeźba Jana powstała w warsztacie Johannesa Nitsche, którego na Górny Śląsk ściągnął hrabia Antoni von Gaschin.
Mauzoleum - obiekt w stylu neoklasycystycznym na planie krzyża łacińskiego, wzniesiony około 1870 r. Wejścia do obiektu flankowane kolumnami, zwieńczone belkowaniem i tympanonem trójkątnym. Elewacje tynkowane, gładkie i boniowane. Obiekt przekryty kopułą ze świetlikiem.
Kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny - obiekt wzniesiony w latach 1909-1910, na planie prostokąta z wieżą czworoboczną na osi głównej. Przekryty dachem dwuspadowym z sygnaturką. Styl określany jest jako neogotycki lub neoromański. Nie jest wpisany do rejestru zabytków.
Przypałacowa Stara Gorzelnia - Od 2007 oku Pałac w Krowiarkach jest w posiadaniu powiązanej z międzynarodową korporacją wrocławską firmą. Z wypowiedzi lądujących helikopterem właścicieli wynikało, że w miejscowości powstaną „cuda” na miarę europejską - „Kosmos w Krowiarkach”. Mieli tu przyjeżdżać bogaci ludzie, odpoczywać w SPA, grać w tenisa, zwiedzać muzeum Donnersmacków na parterze pałacu i zostawiać pieniądze. Pozostałość oddana do dyspozycji przyjezdnej finansjery wraz z restauracją w Starej Gorzelni, gdzie raczyliby się produkowaną w tradycyjnej lokalnej gorzelni wódką „Krowiarki” miała zachęcać ich do powrotu w to miejsce. Niestety zapowiedzi sobie a realia sobie. Prace remontowe siedziby Donnersmacków utknęły w miejscu, a na drzwiach Starej Gorzelni powieszono zardzewiałą kłódkę świadczącą, że o obiekcie zapomniano.
Pozostałe zabudowania folwarczne.
Staw w Krowiarkach.
Umieszczone zdjęcia wykonano: czerwiec 2011 i październik 2014