Kamień Pomorskimiasto w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kamień Pomorski. Uzdrowisko położone na Pobrzeżu Szczecińskim, nad brzegiem Zalewu Kamieńskiego.
Zlokalizowany jest tu port morski z basenem rybacko-żeglarskim. Kamień to pierwsza znana stolica Pomorza. Kamień Pomorski położony jest na Pobrzeżu Szczecińskim (Wybrzeże Trzebiatowskie), w rozlewisku cieśniny Dziwny tworzącej Zalew Kamieński. Miasto leży nad dwiema zatokami zalewu: Karpinką od północy i Promną od zachodu, za którą znajduje się Wyspa Chrząszczewska. Miejscowość znajduje się 90 km na północny wschód od Szczecina. Centrum Kamienia Pomorskiego znajduje się 7 km od wybrzeża Morza Bałtyckiego. Miasto ma pośredni dostęp do morza poprzez cieśninę Dziwnę. Rozlewiska wodne (cieśnina Dziwna i jej części: Zalew Kamieński, Zatoka Cicha) są wykorzystywane do uprawiania sportów wodnych i czynnego wypoczynku na wodzie (żeglarstwa, kajakarstwa, windsurfingu oraz wędkarstwa). Miasto położone jest na wysokości 10 m n.p.m. Na obszarze miasta występują istotne w lecznictwie źródła solankowe i pokłady borowiny. Walory te przyczyniły się do rozwoju lecznictwa uzdrowiskowego. Uzdrowisko wykorzystuje obecnie odwiert solanki (Edward II) w pobliżu zakładu balneologicznego oraz złoże borowiny w odległości 200 m od sanatorium, a także wody zmineralizowane z nowego ujęcia w Dziwnówku. Na obszarze katedralnym znajduje się wirydarz z gatunkami drzew i krzewów. Na obszarze uzdrowiska znajdują się następujące udokumentowane naturalne surowce lecznicze: złoża torfu leczniczego (borowiny), wody lecznicze (solanki). W uzdrowisku prowadzone jest leczenie w następujących kierunkach: choroby reumatyczne, choroby kardiologiczne i nadciśnienie (w tym wczesna rehabilitacja), choroby dolnych dróg oddechowych, choroby neurologiczne, choroby ortopedyczno-urazowe, choroby dziecięce (choroby kardiologiczne, choroby dolnych dróg oddechowych, choroby górnych dróg oddechowych). W Kamieniu Pomorskim znajduje się pięć zakładów lecznictwa uzdrowiskowego. W IX–XI w. była tu osada rybacka i portowa, która otrzymała prawa miejskie w 1274 roku. W 1176 r. przeniesiono z Wolina i powołano w Kamieniu Pomorskim biskupstwo, które podlegało arcybiskupowi gnieźnieńskiemu. W latach niepokoju i rywalizacji państw ościennych o Pomorze biskup kamieński uniezależnił się od arcybiskupa gnieźnieńskiego i od ok. 1188 r. podlegał bezpośrednio Rzymowi. W 1876 r. przypadkowo odkryto źródła solankowe, z czasem zaczęto też stosować borowinę z okolicznych torfowisk. W 2013 r. z uwagi na fakt, że Sąd Rejonowy w Kamieniu Pomorskim miał 6 sędziów, został przekształcony w 4 wydziały zamiejscowe Sądu Rejonowego w Świnoujściu.
Ratusz – gotycki ratusz miejski w Kamieniu Pomorskim. Obecnie w ratuszu mieszczą się biura urzędu miejskiego.Ratusz kamieński zbudowano w XIII wieku. Usytuowany jest w centrum rynku. W połowie XVI wieku budynek został nieznacznie przebudowany i nadano mu cechy renesansowe. W 1945 roku obiekt uległ zniszczeniu. Po II wojnie światowej został odbudowany z pieczołowicie zrekonstruowaną bryłą, wystrojem elewacji i wnętrz z okresu gotyku.Obiekt należy do typowych ratuszy podcieniowych budowanych na Pomorzu Zachodnim w okresie średniowiecza. Posiada kształt wydłużonej kamienicy z trójarkadowym podcieniem od strony wschodniej i bogatym wystrojem elewacji podzielonych ostrołukowymi arkadami i wielobocznymi lizenami. Uwagę zwraca maswerkowa dekoracja szczytu zachodniego, podobna do renesansowej dekoracji szczytu pałacu biskupiego. W piwnicach i na parterze ratusza zachowały się gotyckie sklepienia krzyżowo-żebrowe i kolebkowe.
Historyczny obszar Starego Miasta (XII w.). Domy (1 poł. XVIII w., XIX w., XVIII, XIX-XX w.).
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny - zabytkowy kościół barokowy w Kamieniu Pomorskim.Kościół powstał w XIII wieku w miejscu książęcego grodu Gryfitów. Ufundowany został przez kamieńskich mieszczan. Pierwsza wzmianka o jego istnieniu pochodzi z 1297 roku. W średniowieczu pełnił funkcję miejskiego kościoła filialnego katedry św. Jana Chrzciciela. Dwukrotnie spłonął: w 1308 i 1483 roku. Odbudowany został w 1619 roku z przeznaczeniem na luterańską kaplicę pogrzebową. W 1743 roku uległ zniszczeniu na skutek silnego sztormu na Zalewie Kamieńskim. W 1750 roku został odbudowany w stylu barokowym. Po II wojnie światowej został zamknięty. W latach 1960-1985 użytkowany był jako dom kultury, później przywrócono mu funkcje sakralne.
Konkatedra Najświętszej Marii Panny, św. Jana Chrzciciela i św. Faustyna biskupa - kościół parafii rzymskokatolickiej św. Ottona w Kamieniu Pomorskim. Historyczna katedra diecezji pomorskiej. W latach 1972-1992 świątynia pełniła funkcję konkatedry diecezji szczecińsko-kamieńskiej. Obecnie jest konkatedrą archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. 1 września 2005 roku konkatedra oraz sąsiadujący z nią zespół budynków rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zostały uznane za Pomnik historii.Katedrę ufundował w 1176 roku książę pomorski Kazimierz I w miejscu wcześniejszego drewnianego kościółka przygrodowego. Budowa świątyni związana była z przeniesieniem siedziby biskupów pomorskich z pobliskiego Wolina. Pierwotnie świątynia była wznoszona w stylu romańskim. W latach 1180-1210 wzniesiono część prezbiterium. Około 1250 roku zbudowano portal w transepcie południowym z rzeźbionymi archiwoltami i tympanonem przedstawiającym Adorację Baranka. Wybudowano także paradyz. W 1308 nieukończoną budowlę zniszczyły wojska brandenburskie. Po wznowieniu prac, budowę bazyliki kontynuowano w stylu gotyckim. Po 1310 roku wzniesiono krużganki po północnej stronie, a w latach 1325-1350 nad skrzydłem wschodnim katedry dobudowano pomieszczenie gotyckie, w którym w późniejszych czasach mieścił się katedralny skarbiec. Na początku XIV wieku powstały malowidła na sklepieniu prezbiterium oraz w konsze absydy. W tym samym czasie zbudowano korpus bazylikowy świątyni na pierwotnym fundamencie romańskim, gotycką wieżę ceglaną i lektorium przed prezbiterium. We wnętrzu katedry ustawiono ołtarze, stalle kanonickie, granitową chrzcielnicę i wielki krucyfiks mistyczny. Około 1382 roku świątynia została wyposażona w pierwsze organy. Na początku XV wieku w katedrze wzniesiono ażurą attykę ceglaną nad nawą południową. W 1419 roku zbudowano przylegającą do nawy południowej kaplicę Lepelów. Kościół ukończono w pod koniec XV wieku. Zbudowano wówczas przylegający do prezbiterium od strony południowej kapitularz oraz wyposażono katedrę w nowe organy fundacji biskupa Benedykta Wallensteina. Około 1480 roku w prezbiterium ustawiono ołtarz główny. W 1535 katedra przeszła w ręce Pomorskiego Kościoła Ewangelickiego. Świątynią luterańską pozostawała do 1945 roku. Pomimo wprowadzenia protestanckiej ordynacji kościelnej zachowano rangę katedralną świątyni i do XIX wieku przy kościele istniała kapituła katedralna. Podczas wojny trzydziestoletniej doszło do zniszczenia wnętrza. Dzięki hojności księcia Ernesta Bogusława von Croya świątynia w drugiej połowie XVII wieku uzyskała nowe barokowe wyposażenie oraz istniejące do dziś organy. W 1802 roku została zburzona gotycka wieża katedry. W 1855 w świątyni zostały przeprowadzone prace renowacyjne oraz wzniesiono nową neogotycka dzwonnicę. W 1888 przeprowadzono renowację barokowych organów. W 1934 roku dokonano kolejnej restauracji katedry, a także zmieniono wygląd wieży. W latach 60. XX wieku dokonano regotyzacji i renowacji świątyni oraz przystosowano ją do potrzeb posoborowej formy rytu łacińskiego. W 1972 roku ustanowiono ją konkatedrą rzymskokatolickiej diecezji szczecińsko-kamieńskiej, w 1992 roku przekształconej w archidiecezję.
Pałac Biskupi - z dokumentów wynika, że w wiekach XIV-XVII służył jako siedziba kurii biskupiej. Budynek został wzniesiony przy katedrze kamieńskiej w drugiej połowie XV wieku w miejscu wcześniejszego dworu kurii biskupów pomorskich z XIV wieku. W 1568 roku obiekt został gruntownie przebudowany w stylu renesansowym. Zmieniono wnętrze i elewacje, łącznie ze szczytem, który pokryto modnymi w tym czasie maswerkami, nawiązującymi do dekoracji książęcych rezydencji Gryfitów. Charakterystycznymi elementami pałacu są: późnogotycki, maswerkowy szczyt od strony północnej, XVI-wieczny wykusz na ścianie bocznej zachodniej należący do najlepszych dzieł tego typu architektury na Pomorzu oraz trójbiegowa klatka schodowa wewnątrz budynku. Po odbudowie ze zniszczeń wojennych II wojny światowej w pałacu urządzono bibliotekę publiczną. Obecnie w budynku znajduje się też archiwum kościelne oraz siedziba grup przykościelnych. W okresie letnim wnętrza są wykorzystywane jako sale wystawowe.
Dworek von Kleista -dworek został wybudowany w XIV wieku jako Kuria Dziekana. W wieku XVI i XVII uległ zniszczeniom w pożarach. Obecny kształt i wygląd pochodzi z XVIII wieku. W XVIII wieku mieszkał w nim Ewald Georg Jurgen von Kleist, dziekan, administrator kościelny oraz badacz elektryczności. Właśnie w tym budynku w 1745 roku dokonał pierwszej próby z kondensatorem elektrycznym. W późniejszych latach dworek pełnił różnorakie funkcje. Był m.in. szpitalem, domem burmistrzów oraz siedzibą urzędów. Cieszy fakt, że obecnie dworek jest remontowany, dzięki czemu nie popadnie w ruinę jak wiele tego typu obiektów.
Głaz narzutowy poświęcony Ewaldowi Georgowi Jurgenowi von Kleistowi - Ewald Georg Jurgen von Kleist żył w latach 1722-1747. 11 października 1745 roku w Kamieniu Pomorskim dokonał jako pierwszy na świecie próby z kondensatorem elektrycznym przy pomocy tzw. Butelki Kleista. W Kamieniu Pomorskim znajduje się tablica pamiątkowa umieszczona na głazie narzutowym poświęcona jego pamięci. Ufundowana została przez mieszkańców miasta dnia 1 czerwca 2000 roku, w 300-tną rocznicę urodzin uczonego.
W Kamieniu Pomorskim działa Muzeum Kamieni. Zorganizowano je w Bramie Wolińskiej i położonej tuż obok baszcie - ocalałych fragmentach XIV-wiecznego pierścienia miejskich umocnień. Bogata kolekcja obejmuje ponad 2 tys. okazów minerałów (są wśród nich oczywiście intrygujące kamienie szlachetne), skamieniałości i meteorytów.
Zalew Kamieński jest zalewem na Dziwnie. Znajduje się na nim trzecia co do wielkości wyspa w Polsce - Wyspa Chrząszczewska. Teren ten jest doskonałym miejscem do uprawiania sportów wodnych oraz wędkarstwa. Zalew połączony jest kanałem wodnym - utworzonym przez rzekę Dziwnę - od północy z Morzem Bałtyckim, a od południa z Zalewem Szczecińskim. Powierzchnia Zalewu Kamieńskiego wraz z rzeką Dziwną wynosi 12 506 ha. Jest to obszar lęgowy ptactwa wodno-błotnego. Spotkać tam można m.in. kawkę, perkoza dwuczubego, płaskonosa, błotniaka zbożowego oraz kanię rudą.
Marina i molo - uroczyste otwarcie mariny w Kamieniu Pomorskim miało miejsce 9 czerwca 2012 roku. Jest to jeden z największych tego typu obiektów w województwie zachodniopomorskim. Przystań może pomieścić 240 jednostek pływających. Jest przystosowana do postoju jachtów przez cały rok. Posiada pełne zaplecze socjalne, a także techniczne. Na kejach są postumenty z wodą i energią elektryczną. Specjalna instalacja odbiera nieczystości z jachtów. Marina w Kamieniu Pomorskim wchodzi w skład „Zachodniopomorskiego Szlaku Żeglarskiego”. Trasa szlaku znajduje się na głównej drodze wodnej z Berlina przez Bałtyk do Skandynawii. Odległość między portami na szlaku nie przekracza 30 mil morskich.
Inne zdjęcia zrobione podczas spaceru po Kamieniu Pomorskim.
Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2015