Kozłowicewieś w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Gorzów Śląski.
Miejscowość Kozłowice jest usytuowana w okolicach Gorzowa Śląskiego. Na początku istniała tu niewielka osada, być może założona ze względu na przebiegający nieopodal główny trakt z Wrocławia do Krakowa, choć nie wyklucza się także związku z leżącą w pobliżu miejscowością Skrońsko, gdzie w 1220 r. przy powstałym kościele osiadł Zakon Kanoników Regularnych św. Augustyna, który zakłada osady na prawie niemieckim, czemu sprzyjała obfitość lasów (być może w ten sposób powstała osada Kozłowice, gdyż jedna z wcześniejszych nazw miejscowości to "Kieferwalde" - sosnowy las). Pierwsze udokumentowane wzmianki o Kozłowicach (Koselwitz) pochodzą z 1423 r., mówiące o wsi i dobrach położonych koło Olesna, o pół mili od Gorzowa Śląskiego i należących do parafii Gorzów Śl. Dobra te obejmowały 57 budynków, 49 domów, 486 mieszkańców (w tym 56 ewangelików). Do XV w. Gorzów, Olesno i Lubliniec wraz z przyległymi ziemiami należały do księcia Przemka cieszyńskiego. W połowie XV w. Gorzów wrócił pod panowanie książąt opolskich. Książę Jan II (ostatni Piast opolski) w 1499 r. sprzedał Gorzów i okoliczne wsie (Jamy, Kozłowice, Więckowice, Goła, Budzów, Nowa Wieś, Pawłowice) szlachcicowi Hansowi Frankenbergowi z Proślic za 850 florenów i w ten sposób przez nastepne dwa wieki Kozłowice były w rękach rodziny Frankenbergów (protestantów). W 1717 r. Gorzów wraz z przyległymi wioskami nabyli Franciszek Leopold i Adam Wenzel Ozorowscy z Pietrowic Wielkich k. Raciborza. Od roku 1744 aż do połowy XIX w. dobra kozłowickie były własnością rodziny Paczyńskich herbu Topór. W 1860 r. nabył je mistrz szewski Galli z Wrocławia. Ostatnim właścicielem wsi był Jerzy Winkler z poznańskiego. Natomiast w 1905 r. nastąpiła parcelacja ziem w Kozłowicach. Do 1936 r. Kozłowice noszą nazwę Koselwitz, później przez pewien czas Josefshoehe.
Eklektyczny pałac zbudowany został w ok. 1901 r. Po drugiej wojnie światowej przejęło go państwo. Od tego czasu mieściły się w nim biura, przez pewien czas była przychodnia lekarska a w sali bankietowej odbywały się czasem różne imprezy czy uroczystości. Pałac murowany z cegły, potynkowany, podpiwniczony, wzniesiony na planie prostokąta, dwukondygnacjowy z zagospodarowanym poddaszem, nakryty wysokim dachem czterospadowym wykonanym z dachówki. Bryłę pałacu urozmaicają liczne ryzality zwieńczone neorenesansowymi szczytami oraz niewielka, kwadratowa, trzykondygnacyjna wieża w narożniku południowo-wschodnim. W elewacji ogrodowej duża przeszklona weranda. Elewacje mocno uproszczone, zachowały obramowania otworów okiennych. Okna na parterze prostokątne, na piętrze zamknięte łukiem odcinkowym. Główne wejście umieszczone asymetrycznie, poprzedzone schodami. Obecnie budynek jest opuszczony i powoli podlega dewastacji.
Umieszczone zdjęcia wykonano: wrzesień 2015