Kockmiasto w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kock.
Kock położony jest na wysokości ok. 150 m n.p.m. na wysoczyźnie morenowej prawego zbocza Pradoliny Wieprza przy granicy Równiny Łukowskiej.Najstarsze ślady pierwszego osadnictwa w okolicy datowane są na 5000 lat p.n.e., odnaleziono także późniejsze ślady różnych kultur. Pierwszą stałą osadę na terenie obecnego Kocka datuje się na X wiek. W roku 1417 król Władysław II Jagiełło, przychylając się do prośby biskupa płockiego Jakuba, wydał przywilej lokacyjny dla Kocka jako wsi dziedzicznej. Ten przywilej potwierdził syn Jagiełły – Władysław Warneńczyk w 1443 roku w Budzie. W 1518 roku miasto zostało własnością hetmana wielkiego koronnego i wojewody sandomierskiego – Mikołaja Firleja z Dąbrowicy. Rodzina Firlejów rządziła Kockiem aż do 2 połowy wieku XVII. Za ich rządów miasteczko stało się znanym ośrodkiem reformacyjnym. Około 1750 roku Kock stał się własnością księżnej Anny Jabłonowskiej z Sapiehów, która przysłużyła się miastu, dokonując jego gruntownej przebudowy, m.in. przez wyznaczenie rynku. Ufundowała ratusz, kościół i pałac według projektu Szymona Bogumiła Zuga. Usiłowała zaprowadzić różne reformy gospodarcze w swoich włościach, co jednak zakończyło się bankructwem. Po jej śmierci Kock przejęli wierzyciele – bankierzy warszawscy. Znaną postacią społeczności żydowskiej Kocka był cadyk Mendel Morgenstern, twórca tzw. chasydyzmu kockiego (lata 1834–1859). W tym okresie do Kocka schodziły się liczne żydowskie pielgrzymki. W wieku XIX ludność brała czynny udział w powstaniach narodowych, za co miejscowość od roku 1870 została pozbawiona praw miejskich. Odzyskała je dopiero w 1915 roku.
Pałac księżny Anny Jabłonowskiej - w XVIII wieku właścicielami miasta byli Wielopolscy i Sapiehowie, a od 1756 roku księżna Anna Jabłonowska, która wsławiła się wyjątkową Pałac Jabłonowskich w Kocku dbałością o posiadane majątki w Kocku, Wysokiem i Siematyczach. Sama zredagowała kodeks praw i porządku, zniosła system poddaństwa, dopuszczając możliwość dzierżawy ziemi przez pracujących na niej włościan. Księżna była też hojnym mecenasem – założyła szpital i klasztor sióstr miłosierdzia, w latach 1779-1782 ufundowała kościół parafialny p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, a w 1780 roku w miejscu dawnego zamku Firlejów wzniosła imponującą rezydencję pałacową. Oba zabytki, będące dziś wizytówką miasteczka, zaprojektował w stylu klasycystycznym warszawski architekt Szymon Bogumił Zug. Pałac stoi na wysokim tarasie ponad stawami na rzeczce Czarnej, w dolinie szeroko rozlewających swe wody Tyśmienicy i Wieprza. Do rezydencji prowadzi aleja i kamienny most nad fosą. Piętrowy budynek główny łączy się poprzez arkadowe krużganki z dwoma bocznymi oficynami. Piękny krajobrazowy park odzwierciedlał bardzo modny sentymentalny styl sielskich ogrodów Arkadii, z mnóstwem grot, tajemniczych zaułków, rzeźb... Dzisiaj, po wielu przekształceniach oraz zniszczeniach wojennych, prezentuje się mniej okazale, choć nadal urzeka dawnym klimatem i wielością gatunków drzew i krzewów. W pałacu mieszczą się: Dom Pomocy Społecznej oraz Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury z Izbą Pamięci Bitwy pod Kockiem.
Zabudowania przy pałacu.
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny - rzymskokatolicki kościół w Kocku. Kościół zwrócony jest klasycystycznym portykiem ku rynkowi. Położenie architektoniczne charakteryzowało się tendencjami występującymi w okresie późnego Renesansu. Budowę kościoła zakończono w 1782 roku. Autorem projektu był Szymon Bogumił Zug. Po II wojnie światowej dokonano dość swobodnej rekonstrukcji. Dzwonnice po obu stronach kościoła zbudowane na planie kwadratu z okrągłymi oknami w elewacji i zwieńczone schodkowymi daszkami są autentyczne. Ponad trójkątnym szczytem kościoła, który znajduje się nad tympanonem ujętym w attyki, Zug przewidywał umieszczenie grupy rzeźbiarskiej z krzyżem. Miała to być rzeźba przedstawiająca św. Pawła i św. Piotra. Kościołem w Kocku Zug zapoczątkował w polskiej praktyce architektonicznej typ budowli opartej na planie prostokąta i mającej portyk kolumnowy w elewacji. Wystrój wnętrza kościoła zachowuje ten sam charakter. Sklepienie kolebkowe przecinane pilastrami. Wokół ścian nad oknami biegnie pas imitujący belkowanie. Otwory okienne podobnie jak na zewnątrz zwieńczone są archiwoltami i konsolkami. Pomiędzy oknami znajdują się nisze. W nich umieszczone zostały ołtarze boczne: Świętego Michała Archanioła, Świętej Anny, Matki Boskiej Różańcowej. W ołtarzu głównym znajduje się obraz olejny pędzla prof. Michała Borucińskiego z ASP w Warszawie, przedstawiający Wniebowzięcie Marii Panny w otoczeniu apostołów, taki sam obraz tego autora znajduje się w kościele w Woli Osowińskiej, legenda ustna przekazywana od wielu pokoleń głosi że obraz znajdujący się w Kocku został namalowany do Woli Osowińskiej, tylko zostały one przez przypadek podmienione. W przyległych do ołtarza oknach znajdują się witraże z postaciami św. Wojciecha i św. Stanisława. W kościele panuje wyjątkowy nastrój dzięki ograniczeniu wystroju do architektonicznych dekoracji.
W czerwcu 2014 r. oddano do użytku gruntownie zrewitalizowany rynek, zwany obecnie placem Anny Jabłonowskiej.
Gruntownie został odnowiony nie tylko rynek, ale także jego otoczenie. Odnowioną również figurę Św. Heleny stojącą w centrum placu.
Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2014