Dobrocinosada w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Małdyty.
Wieś powstała w końcu XIII w., w pobliżu dawnego szlaku handlowego, wiodącego z Malborka do Elbląga. Data lokacji nie jest znana – wieś lokowana przez komturstwo elbląskie na 81 włókach na prawie chełmińskim. Od XV w. w posiadaniu Wilmsdorfów (w polskiej literaturze znani jako Wilamowscy). W roku 1467 komtur pasłęcki – Henryk Reuss – nadał wieś Wilamowo rycerzowi pruskiemu – Janikowi von Perband (Przebędowskiemu) – za wierność Zakonowi w czasie wojny polsko-krzyżackiej. Od tej pory Perbandowie zaczęli zwać się Wilmsdorfami. Należały do nich rozległe dobra w okolicy, m.in. Dobrocin, gdzie założyli swoją rezydencję ok. 1530 r. Około roku 1540 Dobrocin przeszedł w posiadanie Wilamowskich z pobliskiego Wilamowa. W 1702 roku, Jost Bernadr Wilamowski (starosta w Szestnie) na 30 włokach tak zwanych nowizn osiedlił chłopów: Zygmunta Łupieńskiego, Bartłomieja Dyktorowskiego, Andrzeja Gansłowskiego, Michała Grzecha, Wojtka Ranta, Macieja Stasia, Michała Krupę, Jakuba Górnego, Adama Fręckowskiego i Pawła Kiepera. Prawdopodobnie na tych włokach powstał później folwark. Następnie wieś była we władaniu Waldburgów i od końca XVIII w. von Domhardtów. Do baron von Domhardt należał także Sambród z pięcioma folwarkami. W obawie przez rozdrobnieniem dóbr Domhardtowie przekształcili je w powiernictwo rodowe. Około roku 1900 dobra w Dobrocinie należały do barona von Goltz-Domhardt i obejmowały łącznie 5681 ha, w tym 2266 ha ziemi uprawnej, 909 ha łąk i 92 ha pastwisk 2364 ha zajmowały klasy a 50 ha zbiorniki wodne, drogi i nieużytki. W 1782 wieś bez folwarków liczyła 28 domów, w 1858 – 19 gospodarstw domowych z 275 mieszkańcami. W 1939 r. było tu 128 gospodarstw domowych z 508 mieszkańcami. 396 osób utrzymywało się z rolnictwa i leśnictwa, 40 z pracy w przemyśle lub rzemiośle, 20 z pracy w handlu. 10 gospodarstw rolnych miało powierzchnię w klasie wielkości 0,5-5 ha, cztery – 5-10 ha, trzy miały powierzchnie w przedziale 10-20 ha, 6 – powierzchnie 20-100 ha i trzy miały areał większy niż 100 ha. Przed 1945 Dobrocin stanowił własność barona Otto von Goltz-Domhardt.
Pałac jest niedostępny, zdjęcia można robić jedynie przez płot i bramę. Nie widać też aby były przy nim prowadzone jakiekolwiek roboty remontowe. A stan jego nie jest najlepszy.
Pałac, pierwotnie barokowy z ok. 1840 roku, przebudowany w stylu neorenesansowym, na planie nieregularnym, z dwiema wieżyczkami, piętrowy. Pierwszy dwór w tym miejscu zbudowano ok. 1530 roku dla rodziny von Wilmsdorf. Następnie dobra przeszły na własność rodu Truchsess-Waldburg. W 1792 roku majątek zakupił Ludwik Friedrich von Domhardt, którego potomkowie żyli tu przez następne dwa stulecia. W 1896 roku dobra przeszły na własność ich krewnych, baronów von Goltz Domhardt. Jest to pałac neorenesansowy, dwupiętrowy, z obustronnym płytkim ryzalitem na osi, od ogrodu poprzedzonym dużą werandą. Wzniesiono go na nieregularnym planie, z dwoma prostopadłymi, jednokondygnacyjnymi skrzydłami, w których usytuowano narożne wieżyczki. W późniejszym okresie dobudowano prostopadłe skrzydło od strony północno-zachodniej, mieszczące oficynę i stajnię. Utworzono w ten sposób pałacowy dziedziniec, otwarty z jednej strony. W korpusie głównym zachował się oryginalny amfiladowy układ wnętrz, a także stolarka okienna i drzwiowa z przełomu XVIII i XIX wieku oraz sztukaterie sufitowe, drewniane, kasetonowe stropy, kamienne i terakotowe posadzki. Z dawnego wyposażenia przetrwały także kominki (w tym jeden manierystyczny z 1639 roku) i piece kaflowe (m.in. klasycystyczny z XIX wieku). Od 1946 do 1971 roku jego użytkownikiem był Zespół Szkół Rolniczych a następnie Zespół Szkół Agro-Ekonomicznych. Później pałac został opuszczony i zaczął niszczeć. Od 2001 roku jest to własność prywatna.
Umieszczone zdjęcia wykonano: lipiec 2016