Międzygórzewieś w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka w Sudetach Wschodnich.
Międzygórze położone jest w obrębie Masywu Śnieżnika w Sudetach Wschodnich, w głęboko wciętej w zbocze Śnieżnika, w dolinie potoku Wilczki i Bogoryi, na wysokości 570-670 m n.p.m. Osada założona w XVI wieku przez drwali i węglarzy. Na początku XVII wieku wydobywano tu rudy żelaza. Po wojnie trzydziestoletniej wydobycie upadło, a okoliczna ludność utrzymywała się z leśnictwa i tkactwa. W wieku XIX za sprawą ks. Marianny Orańskiej rozwinęło się w popularną miejscowość klimatyczną z charakterystyczną drewnianą zabudową w stylu szwajcarskim. Dawny niemiecki kurort, został włączony do Polski w roku 1945, obecną nazwę zatwierdzono administracyjnie w dniu 7 maja 1946. Po wysiedlonej po wojnie ludności niemieckiej pozostała duża liczba drewnianych i kamienno-drewnianych budynków w stylu tyrolskim. W okolicy lasy bukowe, wyżej świerkowe oraz liczne skałki. Do największych zalet okolicy należy duża liczba szlaków turystycznych oraz kilka znanych obiektów: wodospad Wilczki, kaplica Matki Boskiej Śnieżnej oraz zapora przeciwpowodziowa. W roku 1965 w Międzygórzu kręcono pierwszy odcinek serialu Czterej pancerni i pies. Charakterystyczna zabudowa Międzygórza to domy drewniane w stylu tyrolskim z pięknymi rzeźbieniami, krużgankami, balkonikami i balustradami. Do ciekawszych obiektów w tym stylu należą domy wczasowe "Gigant" i "Gigant II", jak również dawny budynek poczty, który został wyremontowany i miał zostać przekształcany w luksusowy pensjonat. Nawiązuje do nich zabytkowy, drewniany kościółek parafialny z lat 1740-1742. Ośrodek turystyczno-wypoczynkowy: około 30 domów wczasowych i pensjonatów, 2 wyciągi narciarskie. Służy jako baza wypadowa dla pieszych wycieczek w Masyw Śnieżnika. Bazę noclegową i dla ruchu turystycznego stanowią m.in. schroniska PTTK „Na Śnieżniku” i „Na Iglicznej”. Na górze Igliczna usytuowany jest kościół pątniczy pod wezwaniem Matki Boskiej Śnieżnej z 1781-1782, gdzie znajduje się figura Matki Boskiej Śnieżnej koronowana przez Jana Pawła II w 1983 r. W kościele tym znajduje się również ruchoma, drewniana szopka. W przełomie Wilczki znajduje się wodospad o wysokości 22 m. Przed powodzią w 1997 roku wysokość wodospadu była sztucznie podwyższona przez Niemców do 27 m - posiadał formę kaskady. Był on wówczas pierwszym co do wysokości w Sudetach, na równi z Wodospadem Kamieńczyka w Karkonoszach.
Drewniane domy w stylu szwajcarskim i norweskim tzw. styl tyrolski (XIX/XX w.). Jednakowy styl architektoniczny jest zasługą właścicielki tych terenów w XIX w. - księżnej Marianny Orańskiej. Międzygórze wyróżnia ta fantastyczna zabudowa. Są to domy drewniane, które zdobione są licznymi krużgankami, balkonami, rzeźbieniami czy balustradami. Do najbardziej reprezentacyjnych należą dwa domy wczasowe, które noszą nazwy "Gigant" oraz "Gigant II", które pochodzą z XIX wieku. Równie piękne są też dawny zajazd "Pod Dobrą Datą" lub "Pod Dobrym Humorem" a Dworek Myśliwski zbudowany przez Księżną Mariannę to prawdziwe cacko architektury drewnianej. Piękny jest też dawny Stary Młyn, który swego czasu był kuźnią, a później popularną gospodą.
Zapraszamy na fotograficzny spacer po tym przeuroczym miasteczku.
Parafia św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny - to drewniana budowla, która była erygowana w XVIII wieku.
Kamienny krzyż stoi w centrum Międzygórza, przy schodach prowadzących do drewnianego kościoła św. Józefa i wyżej do murowanego kościoła Świętego Krzyża. Postument z wyrytym rokiem 1871 stoi na dwustopniowym podwyższeniu. Na postumencie posadowiony jest ładny cokół, którego niemal całą frontową ścianę zajmuje gorejące serce w ozdobnym obramowaniu. Zwieńczenie cokołu to, niewielki cokolik z piszczelami i czaszką Adama, na którym umieszczony jest krzyż z ukrzyżowanym Chrystusem. Końcówki krzyża zakończone są ozdobną strzałką, a na trzonie krzyża, nad głową Pana Jezusa umieszczony jest pionowy kartusz z literami I.N.R.I.
Kościół św. Krzyża (1911 r.) - neoromański, jednonawowy kościół św. Krzyża wzniesiony został w 1911 r. przez ewangelików. Kościół wybudowano z kamienia polnego z wejściem głównym w kształcie ostrołukowego portyku rozdzielonego kolumną z kamienia piaskowego.
Św. Jan Nepomucen nad Wilczką - na niewielkiej skarpie nad rzeczką Wilczką, przy brzozie znajduje się figura św. Jana Nepomucena. Obecnie jest to współczesna szablonowa figura postawiona w lipcu 2014 roku na zabytkowym kamiennym cokole. Święty Jan stoi w lekkim kontrapoście, nad głową umieszczoną ma aureolę z pięcioma gwiazdami, w prawej trzyma gałązkę palmy, a w lewej długi krzyż opartu o podstawę, na której stoi. Pierwotnie na cokole stała kamienna barokowa rzeźba Jana Nepomucena z roku 1880. Niestety rzeźbę skradziono lub została zniszczona, pozostał tylko sam cokół. Na frontowej ścianie cokołu wyryty jest słabo widoczny napis "JOHANN NEPOMUK 1880". Tylna ściana zawierała inskrypcję, która obecnie jest niemal całkowicie zatarta.
Godnym uwagi jest również rezerwat ścisły im. Stefana Żeromskiego obejmujący przełom rzeki Wilczki z najpiękniejszym w polskich Sudetach wodospadem jego imienia. Woda spada piękną kaskadą z wysokości 20 m do kipiącego kotła, a wypływając z niego przeciska się skalistym kanionem o długości ok. 1 km. To urocze zjawisko można obserwować dzięki dawno temu zbudowanym schodkom, mostkowi i tarasowi widokowemu. Na terenie rezerwatu rosną dorodne okazy świerka nasiennego, z których pozyskuje się nasiona dla hodowli sadzonek. Przełom Wilczki wraz z wodospadem stanowi miejsce częstych ćwiczeń jednostek specjalnych policji lub wojska.
Masyw Śnieżnika - najwyższe pasmo górskie w polskiej części Sudetów Wschodnich, położone po obu stronach polsko-czeskiej granicy, na południowy wschód od Kłodzka.Od zachodu Masyw ograniczony jest rowem Górnej Nysy i Przełęczą Międzyleską od Gór Bystrzyckich, a tym samym od całych Sudetów Środkowych. Na północy granicę Masywu Śnieżnika w ścisłym sensie stanowi Przełęcz Puchaczówka oraz doliny Białej Wody i Siennej Wody, na południu zaś przechodzi w przedgórze Wysokiego Jesionika. Na wschodzie, poprzez Przełęcz Płoszczynę, graniczy z Górami Bialskimi (czes. Rychlebské hory). Obszar Masywu w większości należy do Polski – w granicach Polski znajduje się ok. 200 km2 – pozostała jego część (76 km2) leży w Czechach. Zgodnie z regionalizacją fizycznogeograficzną mezoregion Masyw Śnieżnika obejmuje również Krowiarki, wtedy północną granicę stanowi dolina Białej Lądeckiej od Stronia Śląskiego, przez Lądek-Zdrój, Radochów, Trzebieszowice, Ołdrzychowice Kłodzkie, Żelazno po Krosnowice.
Schronisko PTTK „Na Śnieżniku” im. Zbigniewa Fastnachta – górskie schronisko Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Sudetach Wschodnich, w Masywie Śnieżnika. Położone jest na wysokości 1218 m n.p.m., na zachodnim stoku Śnieżnika (1425 m n.p.m.), na obszernej Hali pod Śnieżnikiem. Główną część schroniska stanowi tzw. szwajcarka – typowe sudeckie schronisko turystyczne z 1871, ufundowane przez królewnę Mariannę Orańską. Jest jednym z najstarszych schronisk na ziemiach polskich. Z punktu widokowego na hali obok schroniska rozległa panorama na Rów Górnej Nysy i okoliczne szczyty.Pierwsze wzmianki o zagospodarowaniu Śnieżnika sięgają 1809, kiedy właściciel Międzygórza hrabia Wilhelm von Magnis zbudował na hali pod Śnieżnikiem obory i szałasy pasterskie. W 1838 Międzygórze kupiła królewna Marianna Orańska, pani z Kamieńca Ząbkowickiego – córka króla holenderskiego i żona księcia pruskiego. W 1840 zaprosiła swojego ojca, króla Wilhelma, z którym 20 lipca dotarła na szczyt Śnieżnika. Księżna w 1869 przejęła tereny na hali pod Śnieżnikiem. Góralowi ze Szwajcarii poleciła wybudować na hali Pod Śnieżnikiem szwajcarkę, która obecnie stanowi główną część schroniska. W 1871 wybudowano drogę do schroniska. Obiekt początkowo pełnił rolę gospody turystycznej, która miała 50 miejsc noclegowych i dużą salę jadalną. W kolejnych latach budynki kilkakrotnie modernizowano. W 1872 na miejscu starej fermy mlecznej zbudowano pomieszczenia gospodarcze. W 1880 przy gospodzie uruchomiono stację meteorologiczną. W latach 30. XX wieku gospoda miała 30 miejsc noclegowych. Po II wojnie światowej do 1946 obiekt stał pusty. Zdewastowane budynki przejął „Orbis” nadając mu nazwę Szwajcarka. W 1947 gospodarzem został Zarząd Schronisk Górskich Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Latem następnego roku uruchomiono schronisko, które nazwano „Na Śnieżniku”, aby odróżnić je od schroniska „Szwajcarka” w Rudawach Janowickich. W 1950 budynek stał się własnością Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Schronisko dysponowało wtedy 63 miejscami. W latach osiemdziesiątych XX wieku schronisko gruntownie zmodernizowano i wyremontowano dzięki staraniom ówczesnego dzierżawcy Zbigniewa Fastnachta, który zarządzał obiektem w latach 1982-2001. Po jego śmierci, w uznaniu jego zasług, schronisku nadano jego imię.
Maria Śnieżna (Sanktuarium Matki Bożej Przyczyny Naszej Radości "Maria Śnieżna") – sanktuarium maryjne w późnobarokowym, górskim kościółku pochodzącym z końca XVIII wieku, znajdujące się pod szczytem góry Igliczna w Masywie Śnieżnika, nieopodal Międzygórza. Ma status rektoratu samodzielnego, przynależy do dekanatu bystrzyckiego w diecezji świdnickiej. Urzędowo miejsce nosi nazwę Góra Igliczna. Kościół zbudowano w stylu lokalnej, śląskiej odmiany baroku. Jest murowaną budowlą jednonawową, dwuprzęsłową o ściętych narożach, prezbiterium zaś jednoprzęsłowe z zaokrągloną apsydą.
Igliczna - wzniesienie położone jest na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego, w północno-zachodniej części Masywu Śnieżnika, na północny zachód od miejscowości Międzygórze. Igliczna to niewielki ale wyniosły, stożkowaty szczyt o stromych zboczach i z wyraźnym szczytem, stanowi zakończenie długiego, bocznego ramienia odchodzącego na zachód od Czarnej Góry i Jaworowej Kopy przez Lesieniec. Góra zbudowana jest z gnejsów, należących do metamorfiku Lądka i Śnieżnika, które w partii szczytowej, tworzą skalny grzebień wyrastający z rumowiska skalnego. Na zboczach występują liczne skałki gnejsowe. Charakterystyczny kształt góry i położenie na skraju Masywu Śnieżnika, który stromo opada w kierunku Rowu Górnej Nysy, czyni górę rozpoznawalną w terenie. Szczyt pokryty prawie w całości gęstym lasem świerkowym regla dolnego z domieszką drzew liściastych. Wzniesienie od północnej i zachodniej strony zasłania Międzygórze.
Schronisko "Na Iglicznej" – położone jest w pobliżu sanktuarium Maria Śnieżna, przy węźle szlaków turystycznych. Schronisko "Na Iglicznej" położone jest na wysokości 820 m n.p.m. na południowo-wschodnim stoku Iglicznej (845 m n.p.m.). Z tarasu schroniska rozciąga się widok na Masyw Śnieżnika, a z punktu widokowego na galerii obok sanktuarium rozległa panorama na Rów Górnej Nysy, Góry Bystrzyckie, Góry Sowie i Góry Stołowe. Jest to drewniano-murowany niewielki budynek wzniesiono w 1880. Początkowo pełnił funkcję gospody dla obsługi pielgrzymów przybywających do sanktuarium Marii Śnieżnej oraz turystów. Przebudowywano go i rozbudowywano wielokrotnie. Początkowo nosił nazwę Maria Schnee, a później Zur Schönen Aussicht, czyli Pod Pięknym Widokiem. Posiadał wtedy 12 pokoi z 25 miejscami noclegowymi oraz taras od wschodniej strony z szeroką panoramą na góry. Po II wojnie światowej obiekt stał początkowo pusty, aż do 1950, gdy został przejęty przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Uruchomiono w nim wtedy schronisko turystyczne z 34-37 miejscami noclegowymi noszące nazwę "Maria Śnieżna". Obecnie obiekt jest własnością prywatną i dysponuje 40 miejscami noclegowymi. Nosi nazwę "Na Iglicznej" ze względu na zastrzeżenie nazwy Maria Śnieżna przez gospodarzy pobliskiego sanktuarium maryjnego.
Umieszczone zdjęcia wykonano: kwiecień 2010, październik 2016