Jeleniówwieś w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Lewin Kłodzki.
Jeleniów w 1350 roku znany było jako Geylnow, jako folwark od 1477 roku należał do państwa homolskiego. Po upadku tego państwa w 1595 roku wieś została sprzedana Dusznikom. Dwa lata później kupił go wolny sołtys Kaspar Alten z okolic Trutnowa. Jeleniów pozostawał w posiadaniu rodziny Altenów do XVIII wieku, następnie należał kolejno do kilku rodów szlacheckich, miedzy innymi von Haugwitzów. Ostatnimi właścicielami byli hrabiowie von Mutius. W 1840 roku w Jeleniowie były: trzy folwarki, dwa młyny wodne, trzy tartaki, gorzelnia, browar i ponad sto chałupniczych warsztatów tkackich. Na początku XIX wieku F.B. von Mutius założył tutaj dużą tkalnię, która pod koniec stulecia zatrudniała około 1000 osób. Od drugiej połowy XVIII wieku było znane w Jeleniowie źródło wody mineralnej zwane Źródłem Feliksa. Woda wydobywana z odwiertu o głębokości 96 metrów jest butelkowana w miejscowej rozlewni pod nazwą "Staropolanka Zdrój".
Teren pałacu jest niedostępny a brama zamknięta na cztery spusty. Jedyne wejście jakie jest to poprzez folwark i rzeczkę. Oczywiście polecamy takie przejście tylko tym odważnym i tym którym nie straszne są takie ruiny!
Pałac - wybudowany pierwotnie jako renesansowy dwór w XVI w. Dwór został rozbudowany w 1775 r. o skrzydło boczne. Hrabia von Mutius w 1788 r. przebudował obiekt w stylu barokowym, natomiast hr. Carl von Mutius dobudował na końcu skrzydła południowo-wschodniego więżę w stylu włoskim. Ostatnia przebudowa odbyła się w 1929 r. W latach 1961-64 i 1967-71 obiekt przeszedł gruntowny remont. Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze budynki folwarczne i park, założony po 1850 r.
Rzeka i folwark.
W sąsiedztwie pałacu znajduje się kościół, który zbudowany został w latach 1695-1697 r. z inicjatywy właściciela tutejszych dóbr Johannesa Heinricha von Alten. Wzniósł on bowiem kaplicę wotywną w podzięce za uratowanie życia w nieszczęśliwym wypadku (stratowanie przez konia). Poświęcono ją w 1697 r. p.w. Trójcy Świętej. Później kaplica ta stała się kaplicą modlitewną (Andachtkapelle), w której dwa razy w roku, w święta Trójcy Świętej i Wszystkich Świętych odprawiano Msze. Jest to niewielka, salowa budowla z wydzielonym, półkoliście zakończonym prezbiterium. Wnętrze sklepione kolebką z lunetami. Na dachu sygnaturka.
Umieszczone zdjęcia wykonano: październik 2016