Galinywieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce.
Wieś
założona w 1336 przez komtura Bałgi Henryka von Muro. Przywilej
lokacyjny został wystawiony dla rycerza Eilenburga, pochodzącego zapewne
z Saksonii. Przy majątku rycerskim powstała wieś. W 1414, w czasie
wojny polsko-krzyżackiej majątek szlachecki i wieś zostały znacznie
zniszczone a kościół został spalony. Wszystkie straty wyceniono na 4500
grzywien. W 1468 wieś była w posiadaniu rodu Eulenburgów. Z tego rodu
pochodził m.in. Gotfryd von Eulenburg (1670-1734), kanonik warmiński,
fundator kaplic we Fromborku i Wozławkach. Wielki Mistrz Zakonu
Krzyżackiego Heinrich Reuss von Plauen w roku 1486 przekazał, za
poniesione zasługi, pochodzącemu z Saksonii rycerzowi Wend Illeburgowi
na mocy nadania, tereny położone na obszarze zamieszkanym przez pruskie
plemię Galindów. W Galinach stał wówczas niewielki, murowany kościół z
połowy XIV wieku a cały obszar zajmował powierzchnię 114 włók.
Przodkowie rodu Eulenburgów osiedlili się w Galinach, Wykach i
Sątocznie, skąd przenieśli się do Prosny. Pałac został wybudowany dla
barona Botho zu Eulenburga w 1589 roku. Usytuowany na wzniesieniu, miał
początkowo charakter obronny. Jest jednym z nielicznych przykładów
architektury renesansowej, zachowanych na terenach dawnych Prus
Książęcych. Kościół parafialny powstał w drugiej połowie XIV w.
Początkowo była to budowla niewielka. Wymieniany był w dokumentach z
1373 r. Po 1466 kościół został powiększony o nawę i zachodnią wieżę.
Około 1500 r. wieża została podwyższona. W czasie reformacji kościół
przejęli ewangelicy i pozostawał pod patronatem rodu Eulenburgów. W
latach 1856-1858 świątynia została gruntownie odnowiona i nabrała cech
neogotyckich. Po II wojnie światowej kościół powrócił w posiadanie
katolików, natomiast parafia kanonicznie została reaktywowana w 1962 r. W
roku 1709 Eulenburgowie (jeden z najstarszych i największych rodów
szlacheckich na tych ziemiach), w uznaniu zasług, otrzymali tytuł
baronów, a później w 1786 r. tytuł hrabiów. Wywodzący się z Galin,
Gottfried Heinrich zu Eulenburg po tragicznej śmierci żony i dziecka
przeszedł na katolicyzm, został kanonikiem warmińskim, a następnie
ufundował kaplicę we Fromborku i Wozławkach.
Pałac
i jego otoczenie to bardzo duża przestrzeń, piękne ogrody, park z
malowniczą rzeką, stawem i jeziorem, pola, łąki, stadnina, wiele różnych
miejsc do odpoczynku i aktywnego spędzenia czasu. Można tam nabrać
dystansu do świata, w takich miejscach wszystko staje w miejscu i nie
trzeba się już nigdzie spieszyć. Miejsce na pewno wyjątkowe, godne
polecenia. Osoby nie korzystające z hotelu czy stadniny nie mają
możliwości zwiedzania pałacu i innych obiektów, dostępna jest jedynie
restauracja.
Pałac w Galinach (Pałac
rodu von Eulenburg) – to zespół pałacowy wraz z zespołem parkowym i
licznymi zabudowaniami gospodarczymi wybudowany w 1589 w stylu
renesansowym dla barona Botho zu Eulenburga, jako siedziba pruskiego
rodu szlacheckiego von Eulenburg. Majątek Galiny składa się obecnie z
kilku zabytkowych części: zespołu pałacowego wraz z głównym pałacem i
budynkami gospodarczymi, w których dzisiaj, w większości, mieści się
dzisiaj pensjonat i pomieszczenia mieszkalne właścicieli oraz budynków
folwarcznych wraz ze starymi stajniami, w których mieści się stadnina
koni oraz pomieszczenia na potrzeby 200 ha gospodarstwa. Sam pałac
główny znajduje się we wzniesionym w stylu renesansowym kompleksie
siedmiu połączonych ze sobą i otaczających główny dziedziniec budynków.
Poza pałacem tworzą go jeszcze brama wjazdowa z wieżą zegarową,
wozownia, stajnia, oficyna pałacowa, oranżeria i narożny budynek
przypałacowy z basztami. Całość została założona na planie podobnym do
litery U, z pałacem głównym jako podstawą. W późniejszym czasie
założenie części wschodniego skrzydła zostały zniszczone, co zachwiało
pierwotnym założeniem U. Na dziedziniec prowadzi brukowana droga wiodąca
przez bramę wjazdową z zegarem, wieżyczką oraz kartuszem herbowym
Eulenburgów. Podjazd na głównym dziedzińcu tworzy okrąg a jego centralną
część wypełniają róże. Korpus budynku pałacu głównego, najstarsza część
majątku, założony jest na planie prostokąta i składa się z dwóch
kondygnacji i poddasza. Obecny wygląd pałacu został mu nadany podczas
rekonstrukcji w roku 1921. Śląski hrabia architekt Hochberg usunął
dodane wiek wcześniej neogotyckie elementy z pałacu i części
otaczających go zabudowań, co przywróciło pałacowi jego pierwotny,
również dzisiejszy, renesansowy wygląd i charakter. Wiadomo także, iż w
jednej z sal pałacu znajduje się portret członkini rodu ciotki Ellie,
który jako jedyny ocalał z bogatego przedwojennego zbioru dzieł sztuki.
Zachowały się natomiast elementy dawnego wyposażenia wnętrz jak klatka
schodowa, piece czy stara szafa wnękowa. Wnętrza budynków bramnych,
dawnej wozowni i stajni zostały, z zachowaniem dawnego historycznego i
pierwotnego stylu, w pełni odrestaurowane. Zachowały się tam
późnogotyckie sklepienia. Natomiast znajdująca się obok wozowni
oranżeria posiada własne, oddzielne wejście na dziedziniec. W majątku
znajduje się również stary spichlerz. Dobudowany w 1745 roku tuż przed
bramą wjazdową go głównego kompleksu pałacowego. Założony jest na planie
prostokąta o czterospadowym dachu i dwóch kondygnacjach. Wzniesiony
techniką szachulcową o bardzo widocznych belkach, typowych dla
konstrukcji tzw. muru pruskiego.
Park, rzeka i staw
Zabudowania folwarczne
Gospoda "GALINY"
Umieszczone zdjęcia wykonano: lipiec 2016