Byczynamiasto w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Byczyna.
Miasto leży na Wysoczyźnie Wieruszowskiej, około 15 km na północ od Kluczborka. Lokalny ośrodek handlowo-usługowy. Drobny przemysł: materiałów budowlanych, drzewnego i odzieżowego. Miejsce dorocznych mistrzostw Polski oldboyów w piłce nożnej, plenerów malarskich i turniejów rycerskich. Historia Byczyny sięga zamierzchłych czasów. Była ważnym grodem już we wczesnym średniowieczu. Dokładna data nadania jej praw miejskich nie jest znana - mógł to być rok 1228. W XIV w. była krótko pod panowaniem Kazimierza Wielkiego, który oddał ją królowi czeskiemu Karolowi IV aż wreszcie rozkwitła w rękach Ludwika I brzeskiego. Wiek XV i połowa XVI w. to trudne czasy dla miasta pełne zmian władców, rabunków i walk. To właśnie z XIV i XV w. pochodzi większość obwarowań i wież miejskich.W XVI wieku, 24 stycznia 1588 r., Byczyna zapisała się na stałe na kartach polskiej historii. Wojska dowodzone przez Jana Zamoyskiego pobiły pod Byczyną arcyksięcia Maksymiliana Habsburga pretendującego do polskiego tronu. Obie armie liczyły po ok. 6 tys. żołnierzy, a w bitwie zginęło ich w sumie ok. 3 tys.W kolejnych stuleciach staje się ważnym ośrodkiem rzemiosła, choć cierpi podczas wojny trzydziestoletniej oraz w licznych pożarach (murowana staje się w większości w II poł. XVIII w.). Byczyna, należąca do Prus, wkracza w nowoczesność - dociera tu kolej i elektryfikacja. Podczas I i II wojny światowej ulega poważnym zniszczeniom, ale podniosła się z gruzów i współcześnie jest uznawana za jedno z najciekawszych miast Opolszczyzny.W Byczynie znajdują się liczne zabytkowe domy i kamienice. Pochodzą one głównie z czasów odbudowy miasta po pożarze w 1757 roku i z pierwszej połowy XIX wieku. Większość z nich znajduje się w obrębie murów obronnych w Rynku i przy ulicach: Okrężnej, Długiej, Krótkiej i Floriańskiej. Zapewne na jednej z kamienic swoje badania naukowe (astrologiczne) prowadziła Maria Cunitia słynna astronomka, w XVII w mieszkanka Byczyny, nazywana przez współczesnych Śląską Pallas.”
Byczynę otaczają średniowieczne mury obronne, które zachowały się niemal w całości. Prawdopodobnie powstały na przełomie XV i XVI wieku. Otaczają miasto linią owalną, długość obwarowań wynosi 912,5 m. Mury wykonane są z kamienia i cegły, na fundamentach z głazów narzutowych klinowanych piaskowcem. Mają niezwykle płytko wykopane fundamenty. Obwarowania składają się z jednego rzędu murów, dwóch wież i baszty. Przeciętna wysokość murów wynosi od 5,5 do 6 m, grubość od 1,35 do 1,7 m. Oprócz murów ocalały trzy kwadratowe wieże (Polska, Niemiecka i Piaskowa), fragment fosy i gotycki XIV-wieczny kościół górujący nad rynkiem z barokowoklasycystycznym ratuszem. Niestety, w ostatnich latach zabytkowe mury zaczęły się sypać i grozić runięciem. Koszt kompleksowej renowacji jest bardzo wysoki, na co miasta nie stać. Byczyna otrzymała od Ministerstwa Kultury 400 tys. zł, co pozwoliło zaledwie na bieżące prace i zabezpieczenia. Oby w najbliższych latach dziedzictwo opolskiego miasteczka nie runęło!!!
Ratusz, znajduje się pośrodku rynku. Wybudowany został w XV/XVI wieku. Niszczony był wieloma pożarami, zniszczony znacznie podczas II wojny światowej. Odremontowany w 1968 roku, pełni do dziś swą pradawną funkcję – siedziby władz miasta. Nad wejściem od wschodniej strony można podziwiać XVIII wieczny kartusz, ufundowany przez miłośnika Byczyny po pożarze w 1719 roku. Od strony południowej zachował się kamienny portal renesansowy z XVI w., prowadzący do dawnych piwnic ratuszowych. Obecnie w piwnicach znajduje się kawiarnia. Od początku 2011 r. na strychu ratusza znajduje się byczyńska Izba tradycji, a w wieży utworzono punkt widokowy na miasto. Inwestycja współfinansowała Unia Europejska w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Opolskiego na lata 2007 – 2013.
Kościół parafialny p.w. Trójcy Świętej wzniesiony w latach 1756-1767. W 1782 roku została dobudowana wieża. Wewnątrz wyposażenie z XVIII wieku.
Kościół pw. św. Mikołaja, gotycki kościół, obecnie ewangelicki, wzniesiony został pod koniec XIV w. Do XVIII w. plac wokół kościoła pełnił funkcję cmentarza i był otoczony niskim murkiem, odtworzonym po badaniach archeologicznych w 2010 r. Świątynia była dwukrotnie gruntownie odnawiana: w latach 1790-1791 oraz w latach 1886-1888. Wówczas kościołowi nadano charakter neogotycki. Wewnątrz kościoła znajdują się liczne zabytki sztuki sakralnej (m.in. średniowieczny krucyfiks, epitafia) oraz krypty grobowe: księcia von Württemberga, rodziny Frankenbergów, miejscowych pastorów: Daniela Opolliusa, Jana Kośnego.
Spichlerz, neogotycki budynek położony jest u wyjazdu ze starej części miasta, przylega do murów obronnych. Wzniesiony z przeznaczeniem na spichlerz zbożowy lub browar. W latach 1980 – 1990 mieścił się tutaj Krajowy Klub Piłkarza weterana i był siedzibą przybywających do Byczyny, z okazji krajowego Zlotu Piłkarzy Weteranów, gwiazd polskiej piłki nożnej. Obecnie znajduje się w nim karczma.
Inne zdjęcia zrobione podczas zwiedzania miasta:
O historycznych tradycjach Byczyny przypomina drewniany gród nad zalewem Brzózki w Biskupicach, kilka km od miasta, w którym znajduje się m.in. Polsko-Czeskie Centrum Szkolenia Rycerstwa, karczma, zbrojownia oraz odbywają turnieje.
Umieszczone zdjęcia wykonano: ...............