Gościeradówwieś w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim, w gminie Gościeradów.
Gościeradów znajduje się w południowo-zachodniej części województwa lubelskiego, na Wyżynie Lubelskiej nieopodal Wisły. Pierwsze pisane wzmianki o miejscowości pochodzą z roku 1198 i zostały odnalezione w archiwach klasztoru miechowskiego. Jeżeli chodzi o szersze opisy dziejów Gościeradowa, to pochodzą one już z XV wieku i dotyczą kolejnych właścicieli dóbr ziemskich. W Gościeradowie w 1908-1920 roku wzniesiono neogotycki kościół według projektu J. Dziekańskiego. Wewnątrz znajduje się kilka barokowych rzeźb i obrazy o tematyce sakralnej T. Danilewicza z pierwszej połowy XIX wieku. Przed kościołem znajduje się murowana kapliczka z 1728 roku z kamienną rzeźbą św. Jana Nepomucena.
Na obecnym terenie wybudowany był skromny drewniany dworek, w którym mieszkała rodzina Gościeradowskich. Właścicielami byli między innymi: Andrzej Tęczyński – Wojewoda Sandomierski, Jan Kazimierz Krasiński – Podskarbi Wielki Koronny i wielu innych. Dobra powiększył i utrwalił ich wielkość Romuald Wybranowski, który jako pułkownik walczył pod Wiedniem za czasów Jana III Sobieskiego. Rynsztunek i zbroje jego znajdują się dziś w muzeum Czartoryskich w Krakowie. W połowie osiemnastego wieku dobra obejmuje Eligiusz Prażmowski i on też buduje murowany Pałac wraz ze spichlerzem, w którym obecnie znajduje się Ośrodek Rehabilitacji. Prażmowski był dosyć utalentowanym muzykiem, ale również i dziwakiem. Swoje dziwactwo uwidocznił w architekturze wybudowanego pałacu. Symbolem tego są trzy kolumny podpierające balkon wejścia głównego. W innych pałacach budowano kolumny parzyście. Dookoła pałacu zachował się dobrze utrzymany stary park. Do budowli prowadzi brama wjazdowa, jest również łuk triumfalny z około 1820 roku, kapliczka i wazon na postumencie. Nieopodal znajduje się piękny spichlerz z 1780 roku. A jakie były dalsze losy pałacu? Poprzez małżeństwo córki Eligiusza Prażmowskiego - Marianny z hrabią Wojciechem Suchodolskim ( notabene postać historyczna), dobra gościeradowskie przechodzą na własność możnego rodu Suchodolskich. Ostatnimi dziedzicami są Eligiusz i Edmund Suchodolscy, którzy umierają bezpotomnie. Starszy z nich – Eligiusz zapisuje w testamencie cały majątek (ziemie i budowle) na rzecz Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Młodszy Edmund, któremu przypadł majątek w Wojcieszkowie (sprzedany zaraz po odziedziczeniu dla pokrycia wierzytelności zaciągniętych w Paryżu) próbuje podważyć wiarygodność testamentu, ale w każdym z sądów wyroki są dla niego niekorzystne. Po przejęciu pałacu w 1904 r. przez Warszawskie Towarzystwo Dobroczynności oraz generalnym remoncie znajduje tutaj swoją siedzibę szpital dla ubogich. Szpital ten przetrwał do 1949 r., kiedy to powstało Państwowe Prewentorium Przeciwgruźlicze. W 1972 r. przeprowadzono remont kapitalny pałacu. Zabytkowy drewniany dworek przeniesiony został do Kazimierza Dolnego, natomiast spichlerz popadał w ruinę. W 1979 r. decyzją Wojewody Tarnobrzeskiego powołany został do życia Dom Pomocy Społecznej dla dzieci upośledzonych umysłowo. W 1990r otrzymuje on imię hr. Eligiusza Suchodolskiego. W tym też okresie podjęte zostały starania których celem była odbudowa spichlerza. Rozpoczęliśmy ją w 1994r. Od 1997 roku w spichlerzu istnieje Ośrodek Rehabilitacyjny wyposażony w nowoczesny sprzęt oraz Warsztat Terapii Zajęciowej dla 30 uczestników z sąsiadujących gmin. Wszystkie obiekty zwane Zespołem pałacowo-parkowym Prażmowskich po okresowych remontach przetrwały w dobrym stanie do dziś.
Umieszczone zdjęcia wykonano: wrzesień 2014