Biechów
wieś w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Pakosławice.
Nazwa wywodzi się od imienia Biech - Benedykt. W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Bechow w szeregu wsi lokowanych na prawie polskim iure polonico. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z XIII wieku kiedy to związana była z kasztelanią otmuchowską. Posiadłości lokowane początkowo na prawie polskim przeszły końcem XV wieku na prawo niemieckie. Biechowskie posiadłości przechodziły wielokrotnie z rąk do rąk. Należały między innymi do rodzin: Stosche, Wirchlass und Rosenber, von Starhemberg, von Hoditz, von Mintbach, a od 1856 do 1945 do rodziny Matuschka. Dobra ziemskie w Biechowie były zgromadzone w ramach folwarku, który był stale modernizowany, aż do ostatniej przebudowy w 1904 roku.
Przepiękny pałac, który robi wrażenie na oglądających. Obecnie znajduje się w nim Zespół Szkół w Biechowie. I jak to bywa ze szkołą w soboty jest nieczynna co uniemożliwiło nam obejrzenie go środku.
Pałac w Biechowie to barokowy pałac zniszczony pożarem w 1854 r. gruntownie przebudowany i poddany renowacji i rozbudowie. Obecnie o charakterze neorenesansowym. W latach 1856-1863 powstał obecny zespół pałacowy według planów architekta Karl Lüdecke z Wrocławia na zlecenie hrabiego von Matuschka. W 1904 r. kolejną rozbudowę przeprowadził Manfred Matuschke, który był ostatnim właścicielem pałacu, w lutym 1945 r. opuścił Biechów. Pałac jest murowany z cegły, otynkowany, podpiwniczony, wzniesiony na rzucie prostokąta, dwukondygnacjowy, nakryty wysokimi dwuspadowymi dachami, z ozdobnymi szczytami. Fasada (elewacja wschodnia) siedemnastoosiowa, z trzema pozornymi ryzalitami, centralnym trzyosiowym i skrajnymi dwuosiowymi, oraz wejściem, ponad którym balkon, z ozdobną balustradą, wsparty na trzech kolumnach. W elewacji zachodniej na osi umiejscowiono kwadratową wieżę, zwieńczoną hełmem z latarnią. Elewację tą zamykają wydatne ryzality pomiędzy którymi rozpięto arkadowe loggie z tarasami dostępnymi z pierwszego piętra. Budynek zachował pierwotne podziały elewacji, przyziemie oraz narożniki boniowane, okna w ozdobnym obramieniach. Układ wnętrz dwutraktowy, z sienią i klatką schodową na osi.
Więcej zdjęć pałacu na stronie: http://majkad.blogspot.com/
Na zachód od rezydencji kamienne tarasy prowadzące pierwotnie do parku, obecnie na dziedziniec gospodarczy. W okresie baroku w ramach rozbudowy powstała przy pałacu neogotycka kaplica p.w. Matki Boskiej Łaskawej, w której znajduje się cenna polichromia i oryginalne wyposażenie. Kaplica położona jest osi frontu pałacu na wysokiej skarpie a pod nią mieściło się mauzoleum rodzinne, które niestety zostało w latach 70 -tych XX w. sprofanowane, murowana z cegły, otynkowana, salowa, z sześcioboczną wieżyczką, zwieńczoną strzelistą iglicą. Pod kaplicą znajduje się krypta grobowa dawnych właścicieli.
Pałac z kaplicą otoczone rozległym parkiem krajobrazowym, z licznymi okazami starodrzewia. W latach 60-tych XX wieku siedziba placówki oświatowej, dziś Technikum Żywienia Gospodarstwa Domowego wraz z internatem. W sąsiedztwie pałacu znajdują się zabudowania gospodarcze i stawy rybne, przylegające do rozległego parku krajobrazowego i lasu. Obecnie (2013 r.) placówka oświatowa została przeniesiona do innego obiektu a władze powiatu nyskiego wystawiły pałac na sprzedaż.
Umieszczone zdjęcia wykonano: kwiecień 2011