Dąbrówka Górnawieś w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Krapkowice.
Pierwszy raz Dąbrówka jest wspominana w dokumencie sprzedaży z 1393 (odpis niemiecki z 1770). Herfert von Pause, rycerz Władysława Opolczyka, za jego zgodą i bez uszczerbku na należnościach księcia, sprzedał ziemię braciom Adamowi i Janowi Bees. Z racji niemieckiej pisowni (duża litera) nie wiadomo, czy w akcie sprzedaży chodzi o las dębowy (dąbrowę) czy o wieś zwaną Dąbrówka. W 1490 r. wieś kupiła rodzina Rogoysky z Moraw, będąca również właścicielem leżącego niedaleko zamku w Rogowie Opolskim. Pierwotna budowla obronna została zrujnowana podczas wojny trzydziestoletniej. W jej miejscu rodzina Rogoysky postawiła dwór. Po wojnach śląskich i przyłączeniu Śląska do Prus Rogoyscy jako katolicy zostali zmuszeni do emigracji. Osiedlili się w Galicji, wówczas należącej do monarchii Habsburgów. Nowymi właścicielami Dąbrówki została protestancka rodzina von Dalwig. W latach 1850–1945 należała ona do rodu von Teichmann–Logischen.
Dziś pałac znajduje się znów w prywatnych rękach. Stoi jednak opuszczony
i zaniedbany. Jego właściciel mieszka podobno za granicą i nie za
często go odwiedza. Wstęp na teren byłego PGR-u jest wprawdzie
wzbroniony (tablica ostrzegawcza), jednakże w ciągu dnia bramy są
szeroko otwarte i wydaje mi się, że nikomu nie będzie przeszkadzać jeśli
na chwilę zbliżymy się do pałacu.
Pałac wzniesiono w połowie XVII wieku, jednak przypuszcza się już wcześniej istniała tutaj tego typu budowla o charakterze obronnym. Jak podaje legenda, mieszkała tutaj królewna Dąbrówka, która została pochowana w srebrnym sarkofagu w starej części zamczyska. Pierwszymi znanymi właścicielami posiadłości była rodzina Rogoyskich, która zakupiła ją w 1490 roku i rezydowała niepodzielnie do XVIII wieku. Kolejnym był Jerzy Ludwik von Dalwig, który sprzedał ją w 1850 roku Walterowi von Teichmann - Logischen. Ostatnim właścicielem pałacu był baron Gotfryd von Teichmann - Logischen. Zmarł on w roku 1944 i został pochowany tak jak jego przodkowie w przypałacowym parku. Po II wojnie światowej w pałacu mieściły się magazyny zbożowe, później administracja Państwowego Gospodarstwa Rolnego oraz przedszkole. W parku za pałacem rosną okazałe starodrzewia i ciekawe okazy flory prawnie chronione. Tu również znajduje się staw o powierzchni 4.30 ha oraz legendarnym źródełkiem św. Jadwigi. Jak głosi legenda, św. Jadwiga podczas podroży po Śląsku zatrzymała się przy nim i piła z niego wodę, która ma ponoć moc uzdrawiającą. Do pałacu prowadzą dwie bramy wjazdowe i budynek bramny, na którym przypadkowo odkryto napis z 1912 roku w języku niemieckim („To, co trzymam w ręku, trzymam mocno”) oraz herby von Teichmann-Logischen.
Przy wyjeździe z pałacu, po przeciwnej stronie drogi stoi figura św. Jana Nepomucena z 1719 roku.
Obok pałacu znajdują się zabudowania gospodarcze i cegielnia z XIX wieku, które niestety nadają się do rozbiórki.
Pałac w Dąbrówce Górnej zimą 2017
Umieszczone zdjęcia wykonano: październik 2010 i 2012, czerwiec 2014, styczeń 2017.