Mostywieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów.
Największa wieś w gminie Goleniów, położona na Równinie Nowogardzkiej, na terenie pagórkowatym (drumliny), otoczona stawami i jeziorem parkowym, a od wschodniej strony fragmentami leśnymi, stanowiącymi wschodnie rubieże Puszczy Goleniowskiej. Wieś położona jest przy drodze nr 113 łączącej Goleniów z Maszewem. We wsi znajduje się przystanek kolejowy na linii prowadzącej do Kołobrzegu, na Osiedlu-Mosty. Część zabudowy wsi to domy zabytkowe, ryglowe i murowane, pochodzące z przełomu XIX i XX wieku. Wieś, założona na planie ulicówki zatraciła swój charakter. Pierwsze ślady osadnictwa ludzkiego pochodzą z okresów ceramiki sznurowej i kultury łużyckiej. We wczesnym średniowieczu znajdowała się tutaj osada, na bazie której założono wieś, po raz pierwszy wzmiankowaną 14 lutego 1302 roku. W Mostach istniał w tym czasie zamek obronny. Wieś przyjęła słowiańską nazwę Kamienny Most, zastąpioną potem przez niemieckie Speck. Do XV wieku była własnością rodziny von Viesen. W 1477 Paweł von Viesen darował wsie Mosty, Maciejewo, Burowo i Osina Karsenowi von Flemming. Rodzina von Flemmingów pochodziła z Flandrii (dzisiejsza Belgia), skąd w XIII wieku przeniosła się do Brandenburgii i na Pomorze. Ich główna pomorska siedziba znajdowała się w Buku (obecnie gmina Przybiernów), zaś nowe majątki (m.in. Mosty) to wynik dobrych układów Flemmingów z książętami pomorskimi. W XVI wieku wieś, po panowaniem nowych właścicieli, przeżywała rozkwit. Rozbudowała się znacznie, powstała karczma, wiatrak, kościół, kuźnia. Flemmingowie często procesowali się ze spokrewnioną z nimi rodziną von Petersdorf oraz z Kościołem, który w XVI wieku oskarżył Jerzego von Flemming o bezprawne przywłaszenie podatku od dochodów z karczmy. Spory rodzinne nie przyniosły niczego dobrego. Wieś popadła w długi i w 1748 roku została za niską cenę sprzedana Kristianowi Müllerowi z Nowogardu. Potem wieś przechodziła z rąk Müllerów do Flemmingów i Petersdorfów, w 1802 odkupił ją Jan Fryderyk von Blankschein. Z tego okresu pochodzą pierwsze wzmianki o istniejącym tu pałacu. Od 1809 właścicielem Mostów był Karol Karbe, który założył m.in. wieś Imno oraz folwark Przepiórki. W 1840 wieś przejęła rodzina von Schven, a 10 lat później von Flugge. Ród ten władał Mostami do II wojny światowej. W połowie XIX wieku majątek von Flugge liczył ponad 3000 morgów ziemi. W 1872 roku Mosty zamieszkiwało około 400 osób, znajdowała się tutaj szkoła, kościół, 8 gospodarstw chłopskich, 19 domów mieszkańców wolnych od podatku oraz folwark w Przepiórkach (obecnie leśniczówka przy drodze do stacji kolejowej). W 1898 umarł Wilhelm von Flugge (pierwszy właściciel wsi z tej rodziny), a Mosty stały się własnością jego syna Maksymiliana. Przestawił on gospodarkę folwarku na hodowlę owiec, co przyniosło duże zyski i umożliwiło mu budową nowego pałacu. Pałac powstał w latach 1910–1928, a nadzorcą budowy był architekt von Bismarcków Paweł Korff. W 1925 wieś zamieszkiwało około 350 osób. W 1936, po śmierci Ernsta von Flugge, majątek został podzielony pomiędzy trójkę jego dzieci. W czasie II wojny światowej, w Mostach istniała duża fabryka zbrojeniowa (zwana "Luftmuna Speck") zatrudniająca ok. 2500 robotników (głównie przymusowych). W 1945 Mosty przejęli Polacy. Wieś nazywała się przejściowo Sobótka, a następnie na mocy rozporządzenia Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 15 marca 1947 roku została przyjęta obecna nazwa.
Pałac, w latach 1979-2011 dom dziecka im. prof. Jerzego Wołczyka, powstał w latach 1910–1928 i zbudowany został przez rodzinę von Flugge. Przy budowie zachowano jednak fundamenty dawnego dworu oraz aleję dojazdową. Budynek został wybudowany w stylu eklektycznym na planie wydłużonego prostokąta. Elewacje pałacu były bogato zdobione, m.in. loggiami, wykuszami czy basztą. Ciekawie prezentuje się fasada frontowa, z dwuosiowymi ryzalitami narożnymi. Interesujące mogą być także wnętrza pałacu, jednak jako dom dziecka nie jest on udostępniony do zwiedzania. Unikalna, podobna do średniowiecznej kaplicy, jadalnia pałacowa jest jednym z czynników powodujących tak wielką wartość zabytku. Przy budynku znajdują się dwie oficyny oraz różnorakie zabudowania folwarczne (pochodzące z tego samego okresu). Pałac został gruntownie przebudowany (m.in. podwyższony), co spowodowało spadek jego wartości jako zabytku. Za pałacem znajduje się park dworski, założony w XIX wieku w stylu angielskim. Obecnie jest to teren nieco okrojony i zarośnięty (przypomina trochę niewielki lasek). Znajdują się tam jednakże wiekowe buki, sosny i dęby, a szczególną uwagę należy zwrócić na aleję obsadzoną czterdziestoma bukami czerwonolistnymi.
Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2015