Korytówwieś w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko.
Korytów jest niewielką wsią położoną w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach, w zachodniej części Kotliny Kłodzkiej. Od Kłodzka, stolicy gminy i powiatu, jest oddalony o 4 km na północny zachód. Wieś na zachodzie graniczy z Ruszowicami, na północy z Piszkowicami i Gołogłowami, na wschodzie z Kłodzkiem, a na południu z Roszycami i Mikowicami. Zajmuje lekko falisty obszar na wysokości około 325-240 m n.p.m. rozcięty przez Roszycki Potok i niewielkie prawe dopływy Ścinawki. Otoczenie wsi stanowią użytki rolne położone na bardzo dobrych glebach lessowych. W okolicy nie ma lasów, a jest jedynie dawny park pałacowy o powierzchni ok. 4,6 ha, w którym rośnie sporo starych drzew, głównie buków, dębów, grabów, świerków oraz sosen zwyczajnych i wejmutek. Park jest obecnie zdziczały. W okolicy osady występuje jaspis. Korytów należy do najstarszych wsi w okolicy Kłodzka. Powstał w okresie przedlokacyjnym, prawdopodobnie jako typowa słowiańska owalnica, przekształcona z czasem w wielodrożnicę. Nigdy nie było tu kościoła, a mieszkańcy początkowo należeli do parafii w Kłodzku. Już w 1291 r. król czeski Wacław II nadał dziesięcinę z Korytowa kościołowi w Kłodzku. W XIV istniało tu wolne sędziostwo. W 1376 r. wymieniony był sędzia Jacob Lywstein (Liebstein), który posiadał swoje dobra w okolicach Korytowa. Sędziostwo istniało także wiek później, ale osada stanowiła wówczas lenno zamku kłodzkiego. Okresowo wchodziła także w skład dóbr Hannsa von Tschetterwanga. W końcu XV w. był posiadacz części państwa karpieńskiego – Jacob Stancko, wielokrotnie pojawiający się w dokumentach z lat 1487-1496. W 1499 r. w związku z dobrami, obejmującymi też Korytów wymieniany był Hans von Haugwitz. Wieś nie była nigdy duża, ponieważ w okolicy znajdują się inne równie stare osady, wobec czego brakowało większego areału pól. W 1653 r. w Korytowie znajdowało się 16 gospodarstw. Na początku XVIII w. we wsi wzniesiono pałac, chociaż sama osada wchodziła w skład większych posiadłości magnackich, należących do czołowych ziemian w hrabstwie kłodzkim. W 1747 r. jego właścicielem był hrabia von Hartig. Mieszkało tu 4 kmieci, 13 zagrodników oraz chałupników. W 1765 r. właścicielem pałacu i wsi był radca handlowy Genedl. Majątek był oszacowany na ok. 13 tys. talarów, a mieszkało w nim 4 kmieci, 9 zagrodników i 7 chałupników, w tym 2 rzemieślników. Z kolei w 1782 r. Korytów należał do hr. Antona von Haugwitz. Oprócz pałacu wieś liczyła 24 domy, a mieszkało w niej 16 zagrodników i chałupników, w tym 4 rzemieślników. Jak widać wieś prawie nie rozwijała się. W kolejnych latach właściciele często się zmieniali, i tak w 1825 r. był nim Franz Meese, a w 1840 r. Franz Kahlert. Dopiero wówczas wieś nieco rozwinęła się, ponieważ liczyła 30 budynków. Znajdował się tu pałac, folwark i 2 gorzelnie. W folwarku trzymano 590 merynosów, a wśród mieszkańców było 14 tkaczy chałupników, tkających bawełnę. Wieś posiada ładne położenie i interesujące zabytki, ale nigdy nie stała się miejscowością częściej odwiedzaną przez turystów. Wynikało to z jego położenia w najniższej części Kotliny Kłodzkiej, w sąsiedztwie miasta. W 1933 r. zmieniono nazwę wsi na mniej słowiańską w brzmieniu. Podczas II wojny światowej we wsi mieścił się niewielki obóz pracy przymusowej, w którym przebywali robotnicy polscy, przywiezieni głównie z województwa kieleckiego, a zatrudnieni w folwarku. Po 1945 r. Korytów pozostał niewielką wsią rolniczą. Wieś nie posiada wyraźnych perspektyw rozwojowych i przechodzi regres, który przybrał na sile po przemianach ustrojowo-gospodarczych po 1989 r.
Na początku XVIII w. we wsi wzniesiono pałac, chociaż sama osada wchodziła w skład większych posiadłości magnackich, należących do czołowych ziemian w hrabstwie kłodzkim. Barokowy pałac zbudowany według projektu Jokoba Carova wraz z parkiem jest częścią zespołu pałacowego. W 1747 r. jego właścicielem był hrabia von Hartig. Mieszkało tu 4 kmieci, 13 zagrodników oraz chałupników. W 1765 r. właścicielem pałacu i wsi był radca handlowy Genedl. Majątek był oszacowany na ok. 13 tys. talarów, a mieszkało w nim 4 kmieci, 9 zagrodników i 7 chałupników, w tym 2 rzemieślników. W kolejnych latach często zmieniali się właściciele a wieś zaczęła się już nieco rozwijać, ponieważ liczyła 30 budynków. Znajdował się tu m.in. pałac, folwark i 2 gorzelnie. Po 1945 r. Korytów pozostał niewielką wsią rolniczą. W pałacu i zabudowaniach gospodarczych ulokowano Państwowe Gospodarstwo Rolne, które doprowadziło obiekt do ruiny. Pałac został wykupiony przez Małgorzatę i Michała Adamczewskich, którzy starają się o jego modernizację oraz organizują na jego terenie festyny dla okolicznych mieszkańców. Nam niestety nie udało się zrobić zdjęć pałacu.
Umieszczone zdjęcia wykonano: październik 2015