Dobroszycewieś w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Dobroszyce.
Dobroszyce w dokumentach wzmiankowane były już w roku 1405, a dokładniej najstarsza ich część, Treszkin (Treskin, Dreski, Dreske), położona nad rzeką Dobrą w księstwie oleśnickim, należącym do krajów Korony Św. Wacława. Pierwotnie Treszkin był siedzibą rodową sławnych rycerzy von Czirn (braci Hayna i Opitza). W roku 1655 miejscowość od von Hengelów odkupił książę oleśnicki z dynastii wirtemberskiej, Sylwiusz Nimrod, który 10 lipca 1663 lokował w pobliżu nową osadę z prawami miejskimi, rozplanowaną wokół kwadratowego rynku. Po podziale księstwa oleśnickiego w roku 1673 obie miejscowości odziedziczył jego syn Juliusz Zygmunt, który dwa lata później (1675) połączył je w jedno miasto, nadając mu nazwę Juliusburg od swojego imienia (27 stycznia 1676), a także pierwsze wyobrażenie herbu miasta (1676) (stanowiące na mocy uchwały Rady Gminy z 6 maja 2003 aktualne godło Dobroszyc). Zjednoczenie wzmocniło znaczenie Juliusburga jako prężnie rozwijającego się na przestrzeni wieku XVII i XVIII ośrodka rzemiosła tkackiego i szewskiego, czego widome dowody stanowiły: przekształcenie kasztelu juliusburskiego w barokowy zamek (1675-1676), wzniesienie budynku ratusza (1693) oraz założenie okazałego, ewangelickiego zboru pod wezwaniem Św. Trójcy w stylu barokowym (1693-1697). Do roku 1745, czyli śmierci Karola Nimroda (syna Juliusza Zygmunta), Juliusburg był rezydencją książąt oleśnickich. Na skutek pokoju wrocławskiego (1742) Juliusburg znalazł się w granicach Królestwa Prus. W roku 1792 władzę nad księstwem po wygaśnięciu dynastii Württembergów przejęła dynastia brunszwicka, a w roku 1884 część księstwa z Juliusburgiem dostała się w ręce przyszłego króla Saksonii Fryderyka Augusta III Wettina (w posiadaniu jego potomków do roku 1945).Na skutek upadku, jaki przeżyła w XIX wieku lokalna wytwórczość sukiennicza, a którego widomym sygnałem było zburzenie ratusza w roku 1826, gospodarka gminy przestawiła się na przemysł drzewny. Mimo to w roku 1928, w wyniku ogólnie złej sytuacji gospodarczej, Juliusburg utracił jednak prawa miejskie. W czasie II wojny światowej, w latach 1940-1942, mieścił się tu obóz jeniecki (Oflag VIII C Juliusburg), w którym przetrzymywano oficerów belgijskich, francuskich i holenderskich. W roku 1945 miejscowość została przyłączona do Polski. Jego dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec i zastąpiono polskimi osadnikami. Po wojnie miejscowość przez krótki czas nazywano Julianowem, jednak ostatecznie przyjęto nazwę Dobroszyce.
Teren pałacu wraz z parkiem jest ogrodzony i niedostępny, jak informuje tablica postawiona przed pałacem jest on terenem budowy a w pałacu znajduje się m.in. fundacja Jadwiga. Aktualnie trwają prace remontowe mające na celu przywrócenie zamkowi dawnej świetności. Być może to było przyczyną tego, że nie można było wejść na teren parku aby zrobić zdjęcia pałacu z bliska lub ewentualnie wewnątrz.
Pałac powstał w latach 1589-1601 dla Andreasa von Heugela. Był wówczas po prostu dworem obronnym na planie prostokąta, otoczonym wałem i fosą. Posiadał również wewnętrzny dziedziniec. Na książęcą rezydencję przebudował go w latach 1675-1676 książę oleśnicki Juliusz Zygmunt Wirtemberski. Była to wtedy jego reprezentacyjna posiadłość.
Obecny wygląd zawdzięcza wielkiej przebudowie z roku 1853, kiedy to zamek został pozbawiony barokowej ściany szczytowej oraz otoczony zabytkowym parkiem, który zastąpił dotychczasowe ogrody. Po 1945, w związku z przystosowaniem budynku na potrzeby umieszczonej tu szkoły, usunięto inne ozdobne elementy.
