Kalskwieś w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Sulechów.
Wieś o trzynastowiecznej metryce. W 1385 roku Kalskiem władał Jachnicz Celma, w 1466 roku nieokreślona z nazwiska wdowa po Andrzeju. W 2 ćwierci XVI wieku podzielona była pomiędzy rodziną von Bornstädt i von Löben. Od początku XVII wieku w całości wieś należała do rodziny von Bornstädt. W 1792 roku majątek został kupiony przez Ludwiga von Sydow, porucznika pułku dragonów, późniejszego dyrektora prowincji głogowsko-żagańskiej, właściciela Smardzewa i Szczańca. Po śmierci Ludwiga von Sydow w roku 1821, majątek przejmuje jego trzeci, najmłodszy syn - Ferdinand von Sydow ze Smardzewa. Po jego śmierci w 1826 roku dobra otrzymuje najmłodszy z dwóch niepełnoletnich synów - Otto, będący pod kuratelą ciotki - Charlotty Zaleskiej von Zimmermann, z domu von Sydow. W 1852 roku Otto von Sydow żeni się z Johanną von Unruh. Z jego inicjatywy dochodzi do przebudowy pałacu oraz założenie parku krajobrazowego. Do 1945 roku dobra były w rękach rodziny von Sydow. Ostatnim właścicielem był Karl von Sydow. Po 1945 roku w posiadaniu Skarbu Państwa.
Kalsk to urocza zadbana wioska. Przed pałacem po drugiej stronie jezdni usytuowano ładny, zadbany, kwiecisty skwer – botaniczny ogródek dydaktyczny. Całość robi bardzo dobre wrażenie, jest tam bardzo czysto i schludnie a do tego kolorowo. Warto było zatrzymać się po drodze by zobaczyć to ładniutkie miejsce.
Pałac - w Kalsku pierwsza siedziba szlachecka została założona na przełomie XVII i XVIII w., kiedy właścicielami majątku była rodzina Bornstädt. W roku 1792 dobra kalskie przejął Ludwig von Sydon. W rękach rodziny von Sydon majątek pozostaje do 1945 r. W 2 poł. XIX w. Otto von Sydon przebudowuje pałac, zostaje dostawione skrzydło boczne - północne. Na początku wieku XX dobudowane zostaje drugie skrzydło - południowe. Po wojnie pałac przechodzi na własność Skarbu Państwa i był użytkowany na potrzeby różnych instytucji m.in. przez Rolniczy Zakład Doświadczalny, Wojewódzki Ośrodek Postępu Rolniczego. Przekazany w 1998 r. przez Agencję Rolną Skarbu Państwa na potrzeby Wyższej Szkoły Zawodowej Administracji Publicznej w Sulechowie. Budynek trzyskrzydłowy, założony na planie podkowy, dwukondygnacyjny, podpiwniczony z użytkowym poddaszem w części skrzydła głównego. Skrzydło główne zbudowane na planie podłużnego prostokąta przykryte dachem czterospadowym z naczółkiem od strony elewacji bocznej. Elewacja frontowa podkreślona w centralnej części trzyosiowym, trzykondygnacyjnym ryzalitem, który mieści w parterze wejście główne, przesłonięte gankiem podtrzymywanym na dwóch kolumnach. Nad środkowym oknem piętra ryzalitu tablica z kartuszem herbowym z herbem rodziny von Sydon. W prawym narożniku fasady ośmioboczna, trzykondygnacyjna, zwieńczona krenelażem - wieża. Przy lewym narożniku, na wysokości piętra, balkon wsparty na trzech kolumnach, a pod nim wejście boczne. Skrzydło północne przykryte dachem trzyspadowym, zaś skrzydło południowe niskim dwuspadowym. W centralnym punkcie elewacji ogrodowej, utworzonej ze ścian elewacji tylnej bryły głównej i ścian skrzydeł bocznych, umieszczono pseudoryzalit, na którego środkowym odcinku, do wysokości okien poddasza, dostawiona wąska, jednoosiowa przybudówka zamknięta trójkątnym szczytem. Od strony elewacji bocznej (północnej) dostawiono zadaszony taras. Elewacje bogato zdobione detalem architektonicznym w postaci gzymsów, lizen, pilastrów, płycin, obramień okien i drzwi, boni oraz rozet. W pałacu mieści się Wyższa Szkoła Zawodowa Administracji Publicznej w Sulechowie.
Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2015