Osiek Grodkowskiwieś położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Grodków.
Stara wieś o słowiańskim rodowodzie osadniczym, poświadczonym przez znaną od połowy XIV w. nazwę miejscowości. We wczesnym średniowieczu przechodziła tędy wschodnia granica terytorium plemiennego Ślężan, a potem wschodnia granica posiadłości Piastów dolnośląskich, a od 1344 r. północno-wschodnia granica posiadłości biskupstwa wrocławskiego. W średniowieczy panami Osieka był ród Pogorzelów. Najstarsza zachowana wzmianka na temat Osieka Grodkowskiego została zapisana w 1344 r. w rejestrze będącym załącznikiem do Księgi uposażeń biskupstwa wrocławskiego. Wymieniono wtedy zamek Meristow oraz należące do niego wsie Osiek i Golę. W 1940 r. Niemcy utworzyli w Osieku obóz pracy przymusowej, który powstał wzdłuż budowanej autostrady Wrocław - Katowice (Reichsautobahn - RAB 29). Umieszczono w nim polskich robotników przymusowych, a od jesieni 1940 r. robotników żydowskich pochodzących z gett w Będzinie, Sosnowcu i Czeladzi. Obóz był nazywany: Reichsautobahnlager, Judenlager lub Judenlager-Arbeitslager, a w późniejszym okresie Zwangsarbeitslager (ZAL). Panowały w nim fatalne warunki bytowe, które połączone z terrorem strażników powodowały wysoką śmiertelność więźniów. Latem 1941 r. obóz pracy w Osieku Grodkowskim opróżniono z Żydów, a w sierpniu na ich miejscu osadzono grupę 500 jeńców radzieckich. Wysoka śmiertelność jeńców podczas zimy 1941/1942 spowodowała, że na wiosnę 1942 r. ponownie do obozu skierowano robotników żydowskich.
Pałac - późnobarokowa posiadłość wybudowana w połowie XVIII w. Została przebudowana w stylu nowogotyckim w latach 1877 - 1883 przez Alexisa Langera. Zmieniono dziedziniec oraz pałacowe wnętrza. Od północy budowlę otacza rozległy park pałacowy, jednak podobnie jak całość kompleksu, pozostaje on bardzo zaniedbany. Starodrzew wycięto w II poł. XX w. Dzisiaj rosną tu jedynie dzikie samosiejki. Północna droga do rezydencji prowadzi obok dwóch barokowych oficyn i pozostałości po fontannie. We wschodniej części parku znaleźć można ruiny ujeżdżalni. O wiele lepiej zachował się folwark, którego budynki są nadal użytkowane. Na szczególną uwagę, zasługuje klasycystyczny spichlerz z 1792 r. Mimo nie najlepszego stanu technicznego, kompleks stanowi ważny element historii województwa opolskiego.
Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2010