Kamienna Góramiasto w województwie dolnośląskim, siedziba powiatu kamiennogórskiego i gminy wiejskiej Kamienna Góra, wchodzi w skład aglomeracji wałbrzyskiej, w Kotlinie Kamiennogórskiej, u podnóża Gór Kruczych będących częścią Gór Kamiennych w Sudetach Środkowych.
Dokładny czas powstania pierwszej osady będącej zalążkiem dzisiejszej Kamiennej Góry nie jest znany. Początki miasta łączy się z osobą księcia Henryka I Brodatego, który miał zbudować w początkach XIII w. budowlę obronną na Górze Zamkowej, u podnóża której rozwinęło się podgrodzie – zalążek przyszłego miasta. Pierwsze przekazy odnotowują nazwę miasta w jęz. polskim i niemieckim. Miejscowość wymieniona jako Landeshut w 1232 i Landishute w 1249. Miejscowość wzmiankowana również w łacińskim dokumencie z 1249 roku wydanym przez księcia Bolesława gdzie zanotowana została w zlatynizowanej, staropolskiej formie „Camena Gora”. W średniowieczu mieścił się tu nadgraniczny gród obronny i stąd niemiecka nazwa nawiązuje do strażnicy. W 1249 r. książę Bolesław Rogatka zezwolił wówczas benedyktynom z Krzeszowa lokować na prawie niemieckim osadę targową Landishute. Zakonnicy jednak z nadanego im prawa nie skorzystali i przez kolejne lata osada w dotychczasowym kształcie prawdopodobnie powoli się rozwijała. W dokumencie tym miejscowość wymieniana jest jako osada targowa pierwotnie założona na słowiańskim prawie polskim iure polonico. W 1289 Bolko I Surowy odkupił od benedyktynów osadę, a w 1292 nadał jej ponownie prawa miejskie. W 1334 miasto zyskało przywilej warzenia piwa i handlu solą. Kamienna Góra była wielokrotnie obiektem walk, a w 1426 została zniszczona. Z czasem zyskała znaczenie jako ośrodek produkcji włókienniczej. 23 czerwca 1760, w czasie wojny siedmioletniej, odbyła się bitwa pod Kamienną Górą (tzw. "Pruskie Termopile"). W 1813, w czasie wojen napoleońskich, w pobliżu Kamiennej Góry miała miejsce koncentracja wojsk prusko-rosyjskich. Wówczas to car Rosji Aleksander I i król Prus Fryderyk Wilhelm III byli gośćmi w kamiennogórskim zamku Grodztwo (niem. Kreppelhof) i 10 sierpnia 1813 odbierają paradę wojsk na polach w okolicy Antonówki. W XIX wieku używano nazwy Kamieniogóra i spolszczonej nazwy niemieckiej Łańcut (por. Łańcut); znana także była postać Kamienna Góra[6]. W II poł. XIX wieku podejmowano próby eksploatacji węgla kamiennego[13]. W tym okresie miasto zyskało instalację gazową (w 1860) i oświetlenie elektryczne (w 1883). W czasie II wojny światowej do Kamiennej Góry przeniesiono część produkcji łożysk kulkowych z bombardowanej przez aliantów fabryki łożysk kulkowych w Schweinfurcie[15]. 9 maja 1945 miasto zostało zajęte przez jednostki 21 Armii 1 Frontu Ukraińskiego. 28 maja przybywają oddziały 29 Pułku Piechoty 2 Armii Wojska Polskiego. Po 1945 Komisja URM ustaliła obecną nazwę miasta jako obowiązującą[6], zatwierdzono ją 7 maja 1946.W lipcu 1944 utworzona zostaje w mieście filia obozu koncentracyjnego Gross Rosen.
Zamek Grodztwo (ruiny)- zamek powstał prawdopodobnie na początku XVI wieku jako budowla w stylu renesansowym; początkowo należał do Hansa von Dyherna. W połowie XVIII wieku był własnością hrabiego von Promnitz, który w 1765 roku podarował go swojemu siostrzeńcowi, hrabiemu Christianowi Friedrichowi zu Stolberg-Wernigerode. W dniu 11 stycznia 1904 roku w zamku odbyło się wesele Armgardy hrabiny zu Stolberg-Wernigerode, damy dworu niemieckiej cesarzowej, córki Udo hrabiego zu Stolberg-Wernigerode, ówczesnego właściciela zamku. Zawarła ona wówczas związek małżeński z komandorem-podporucznikiem Oskarem hrabią von Platten zu Hallermund. W uroczystości uczestniczył cesarz Wilhelm II. Było to jedno z najbardziej znanych i najczęściej opisywanych wesel w ówczesnych Prusach. Budowla pozostawała w rękach rodziny zu Stolberg-Wernigerode do 1945 roku. W 1964 roku uległa zniszczeniu w wyniku pożaru. Od tej pory budowla popada w ruinę, niszczeje i zarasta coraz bardziej.
Umieszczone zdjęcia wykonano: czerwiec 2013