Chwalimierzwieś w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Śląska.
Chwalimierz położony jest w centrum Dolnego Śląska. Wieś leży na Wysoczyźnie Średzkiej. Obok miejscowości przepływa niewielka rzeka Średzka Woda, dopływ Odry. Chwalimierz to niewielka wieś leżąca kilkanaście kilometrów od granic Środy Śląskiej. Założyli ją koloniści z Frankonii w XIII wieku. Właściciele tego terenu zmieniali się kilkukrotnie na przestrzeni wieków, aż w 1881 roku dobra kupił Georg von Kramsta. Pochodził z bardzo bogatej rodziny zajmującej się przemysłem włókienniczym. Jego ojciec, mający swoją siedzibę i fabryki w Świebodzicach, kupił sobie dzięki zarobionym pieniądzom szlachectwo (oraz, tak przy okazji, Kudowę Zdrój). Syn nie mógł zatem pozostać w tyle. Ożenił się z Emmą Scheibler, młodszą o 18 lat córką łódzkiego fabrykanta, która wniosła w posagu znaczną sumę pieniędzy. Wspólnie wybrali na swoją siedzibę Chwalimierz i, nie oszczędzając na środkach, w 1886 roku wybudowali tam swój zapierający dech w piersiach pałac. Projektantem był Karl Schmidt, ten sam, który we Wrocławiu stworzył Belweder na Wzgórzu Partyzantów. Postarał się on, by siedziba rodowa Scheiblera młodszego idealnie współgrała z otaczającym ją terenem. Pałac znajdował się na wzniesieniu, u jego stóp roztaczał się widok na bezmiar pól i lasów, w dole utworzono malowniczy staw. Wnętrze zdobiły piece w kształcie dzikiego ptactwa. Łabędzie i kaczki o fantazyjnych kształtach wyginały się w rogach komnat. Bogato zdobione żyrandole zwisały z sufitów. Zadbano o najdrobniejsze szczegóły, nawet stajnie przypominały mały pałacyk. Nic z tego przepychu nie przetrwało do dnia dzisiejszego.
Zespół pałacowy w skład, którego wchodzą:
– pałac w ruinie, Georga von Kramsta, zbudowanego w latach 1884-1885 w stylu neorenesansowym, słynącego dawniej ze swojego przepychu i bogactwa. Pozostałości pałacu znajdują się w głębi parku i obejmują głównie ruinę wieży, taras i gloriettę. Po zakończeniu II wojny światowej pałac zdewastowano. Jeszcze na początku lat 60. XX w. obiekt stał w niezłym stanie technicznym, jednak później rozebrano budynek
– stajnia, z drugiej połowy XIX w.– park pałacowy przechodzący w las, z drugiej połowy XIX w.
– zespół folwarczny z zabudowaniami mieszkalnymi, gospodarczymi oraz reliktami muru granicznego, bruku i fosy, z XIX/XX w.:
- dom zarządcy, z około 1910 r.- kuźnia, wybudowana po 1890 r.
- trzy obory, wybudowane po 1890 r.
- dwie stodoły, wybudowane po 1890 r.
- ogród, z drugiej połowy XIX w.
- spichrz, z XIX/XX w.
- stajnia, wybudowana po 1890 r.
- stodoła, z czwartej ćwierci XIX w.
Hodowla saren i danieli znajdująca się na terenie zespołu pałacowego
Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2015