Osuchówwieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie żyrardowskim, w gminie Mszczonów.
Najstarsza wzmianka o Osuchowie pochodzi z kroniki Jana Długosza i dotyczy pobytu w tej miejscowości króla Władysława Jagiełły w grudniu 1410. Wieś należała wówczas wraz z drewnianym dworem do szlacheckiego rodu Radziejowskich. Staraniem Feliksa Wołowskiego w miejsce drewnianego dworu zbudowano w XIX w. istniejący do dziś neoklasycystyczny pałac (zob. zespół pałacowo-parkowy w Osuchowie). Wraz z otaczającym go parkiem i terenami gruntów wsi Osuchów został zakupiony ok. 1889 r. przez hrabiowską rodzinę Platerów i pozostał w ich rękach aż do konfiskaty w 1944 r. Osuchów w latach 1954-1972 (do reformy administracyjnej) był gromadą i pełnił funkcje ośrodka administracyjnego dla całego regionu południowo-wschodniej części dzisiejszej gminy Mszczonów.
Na terenie wsi znajduje się rzymskokatolicki kościół parafialny pw. św. Stanisława, biskupa i męczennika. Obecny trójnawowy budynek świątyni wzniesiono w stylu neogotyckim w 1889 r. Kościół mieści trzy ołtarze. Na terenie przykościelnym znajduje się ponadto XVIII-wieczna drewniana dzwonnica i XIX-wieczny grób Feliksa Wołowskiego.
Grób Skulskich i Wołowskich przy kościele.
Pałac - pałac w stylu neoklasycystycznym wraz z otaczającym go około 20-hektarowym parkiem, położony we wsi Osuchów. Został zbudowany w połowie XIX wieku przez hrabiego Feliksa Wołowskiego w miejsce zakupionego przez niego dawnego drewnianego dworu rodziny Radziejowskich. Mniej więcej w tym samym czasie posadzone zostały lipy wzdłuż drogi dojazdowej do pałacu, tworzące dziś zabytkową aleję lipową wpisaną na listę pomników przyrody. W latach 1893-1899 właścicielką posiadłości była córka Feliksa, Jadwiga Aleksandra Jasieńska. Około 1899 roku cały majątek wraz z przyległymi terenami wsi Osuchów zakupił Michał Tyszkiewicz jako posag dla swojej córki Joanny Janiny, żony Edwarda Broëla-Platera (członka hrabiowskiego rodu Platerów, z którego wywodziła się też m. in. Emilia Plater). Po śmierci Joanny w 1928 roku, pałac stał się własnością Izebeli Platerówny i pozostał w jej rękach aż do konfiskaty w 1944 roku, kiedy to przeszedł na własność Skarbu Państwa. Mieściły się tutaj kolejno: szkoła podstawowa, urząd pocztowy i mieszkania prywatne. W 1982 roku mocno już zaniedbany zespół pałacowo-parkowy został decyzją Ministra Kultury i Sztuki oddany do odbudowy i przekazany do użytkowania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych. Ze względu na ograniczenia finansowe prace nad odrestaurowaniem parku i remont pałacu wraz ze zrujnowanymi budynkami stajni i kuchni potrwały 10 lat. W parku znajdują się okazy pomnikowych dębów, lip, modrzewi, platanów, jaworów i wiązów (zob. niżej) oraz kompleks stawów z przyległymi do niego terenami zabytkowymi.
Inne zabudowania.
Park z zabytkowymi drzewami.
Umieszczone zdjęcia wykonano: maj 2012, wrzesień 2015.